നദിയുടെ മൂന്നാംകര

കവണയുടെ അറ്റത്തെ കല്ലിനെപ്പോലെ
നീയെന്നെ ത്രസിപ്പിച്ച് നിര്‍ത്തുകയാണ്
വിസ്‌കി മണക്കുന്ന മുലക്കണ്ണുകളില്‍
എനിക്ക് എന്നെതന്നെ നഷ്ടമാകുന്നു.

പേരുകള്‍ക്കപ്പുറവും നദികളുണ്ട്
നിശ്ശബ്ദമായി ഒഴുകുന്ന വീടുകളില്‍
അവരുറങ്ങുന്നു.

വീട്ടില്‍ കുഞ്ഞുങ്ങളുണ്ട്
അവരുടെ കരച്ചിലുണ്ട്
ചിരികളുണ്ട്.

എല്ലാത്തിനുംമീതെ നദി തിളച്ച് മറിയുകയാണ്.

എല്ലാ പേരിലും നദികളുണ്ട്.
ആ നദിയുടെ പേരിടാന്‍
നമ്മള്‍ പോകുന്നു.

കിടക്കയില്‍ കെട്ടിമറിയുന്ന
രണ്ടുപേര്‍ക്കിടയില്‍
ഒഴുക്ക് നിലച്ചുപോയ നദി
വീര്‍പ്പുമുട്ടുന്നു.

നഗ്നരായി ഉറങ്ങുന്ന നമ്മളെ ഉപേക്ഷിച്ച്
നദി കടന്നുകളയുന്നു.

ഞാന്‍ നിന്നെ എന്റെ കോളനിയാക്കുന്നു
കൃഷിയിടങ്ങിലേക്ക് ആട്ടിത്തെളിച്ച് കൊണ്ടുവന്ന
അടിമകള്‍ നിന്നെ ഉഴുതു മറിക്കുകയാണ്.
മുത്തും പവിഴവും ലഭിക്കുമെന്ന്
അവരോട് കള്ളം പറഞ്ഞതാരാണ്.
അടിക്കാടുകളില്‍ തെച്ചിപൂക്കുന്ന
സന്ധ്യകളില്‍ നമ്മള്‍ ഇണചേരുന്നതുനോക്കി
ഒരു പൂച്ചയിരിക്കുന്നു.

എന്നിട്ടും നദിയുടെ വേര്
മാത്രം തെളിഞ്ഞില്ല.

എനിക്ക് കാണാന്‍
നീ മാറിടത്തില്‍ പൂക്കള്‍ സൂക്ഷിക്കുന്നു.
ഞാന്‍ നോക്കുമ്പോള്‍
പൂക്കള്‍ മാത്രമാണ് കാണുന്നത്
വിത്തുകള്‍ എവിടെയാണ്
ഒളിച്ചിരിക്കുന്നത്.

വിത്തുകളില്‍ എഴുതിയിരിക്കുന്ന പേര്
ഏത് നദിയുടേതാണ്.

എനിക്കിപ്പോള്‍ നിന്റെ ശരീരമറിയാം,
എന്റെ വീടുപോലെ.
അതിന്റെ ആശാരിയും
കല്‍പ്പണിക്കാരനും
ഞാന്‍ തന്നെയാണ്.
അതിരുകളില്‍ ഞാന്‍ എന്നെത്തന്നെ
കുഴിച്ചിട്ടിരിക്കുന്നു.

നദിയെ ആരോ വഴിതിരിച്ച്
വിടുകയായിരുന്നു.

നിന്റെ നിഷേധമാണ് നിന്റെ പ്രേമം
ഒരു ജനത നിഷേധിക്കുന്നയാള്‍
അവരുടെ ഭരണാധികാരി ആകുന്നതുപോലെ
നീ ഏറ്റവും കൂടുതല്‍ നിഷേധിക്കുന്നയാള്‍
നിന്റെ കാമുകനാകുന്നു.
നിഷേധങ്ങളില്‍ നിന്നാണ്
നിന്നെ കണ്ടെത്തുന്നത്.

ഒരു ചെറുകാറ്റ് നദിയെ കുഴമറിച്ചിടുന്നു

ഭാര്യയും കുഞ്ഞുങ്ങളുമുള്ള ഒരാള്‍
പൂര്‍ണ്ണ ഗര്‍ഭിണിയായ
കാമുകിയെ ഓര്‍ക്കുന്ന പോലെ
ഞാനെന്റെ നാടിനെ ഓര്‍ക്കുന്നു.
അടുത്ത കവലയില്‍ എന്നെ കാത്ത്
ഒരു പട്ടാളവണ്ടി കിടപ്പുണ്ട്.

2

കോഫിഷോപ്പിലെ ഉമ്മയില്‍ തുടങ്ങി
അരണ്ട വെളിച്ചമുള്ള കിടപ്പുമുറിയില്‍ ഒടുങ്ങുന്ന
ഒരു രംഗം എന്റെ എല്ലാ സിനിമകളിലുമുണ്ട്
പ്രേമം ആദ്യം തലച്ചോറിലും പിന്നെ അരക്കെട്ടിലുമാണ്
സംഭവിക്കുന്നതെന്ന് നീ പറയുന്നു
ചുണ്ട് പൊള്ളിക്കുന്ന ഉമ്മകളുടെ തോണി
നമ്മുടെ കിടക്കയില്‍ തകര്‍ന്നടിയുകയാണ്.

ആശുപത്രികള്‍ക്ക് വേണ്ടി രൂപകല്പന
ചെയ്ത കെട്ടിടം പോലെയാണ്
നമ്മുടെ ജീവിതം
അത്ര ഇടുങ്ങിയ മുറികള്‍
അത്ര ഇടുങ്ങിയ വഴികള്‍.

ഞാനൊരു നാഴ്‌സിസാണ്
നദിക്കരയിലിരുന്ന് ഞാന്‍ മരിക്കുമെന്ന്
പറയുന്ന ഒരാള്‍ എന്നില്‍ ജീവിച്ചിരിക്കുന്നു
മീനുകളുടെ പാട്ടുകള്‍
അയാള്‍ക്കുവേണ്ടിയാണ്.

3

ഒരു ദിവസം രണ്ട് ചെവിയും
പൊട്ടിയൊലിക്കുന്ന ഒരു വൃദ്ധന്‍
അവരുടെ ഗ്രാമത്തിലേക്ക്
കയറിവന്നു.
അയാളുടെ രണ്ട് തോളിലും
ഓരോ മുയലുകള്‍.
അയാള്‍ക്കുവേണ്ടി മുയലുകള്‍
കാത് കൂര്‍പ്പിക്കുന്നു
കേള്‍ക്കുന്നു
തലയാട്ടുന്നു.

ശബ്ദങ്ങളുടെ ലോകവുമായുള്ള
ബന്ധം അവസാനിക്കുകയാണ്.
ഇനി നിശബ്ദതയുടെ കാലമാണ്
ഉപേക്ഷിക്കപ്പെട്ട നീന്തല്‍ക്കുളം
അവസാനത്തെ നീന്തല്‍ക്കാരനെ
ഓര്‍ക്കുന്നതുപോലെ
അവസാനം കേട്ട വാക്ക്
ഞാന്‍ ഓര്‍ത്ത് നോക്കുകയാണ്.
അതിന്റെ പുളകങ്ങളില്‍
മതിമറക്കുകയാണ്.

4

ഇണചേരുമ്പോള്‍
തീയുണ്ടാകുന്ന കാലം
പെട്ടെന്ന് ഇല്ലാതാകും
പിന്നെ
അവിഞ്ഞ മണമുള്ള കാറ്റിന്റെ
കാലമാണ്
ആ കാലത്തേയും നമ്മള്‍
മറികടക്കുന്നു

5

മരിച്ചാല്‍ മാത്രമേ ഉറങ്ങാന്‍
സാധിക്കൂ എന്ന് പറയുന്ന ഒരാള്‍
എന്നില്‍
ഉണര്‍ന്നിരിക്കുന്നു.
നദിയെ അതിന്റെ ഒഴുക്കിലേക്ക് തിരിച്ചു കൊണ്ടുവരാന്‍
പോയവര്‍ മടങ്ങിവന്നിട്ടില്ല.
മീനുകള്‍ക്ക് ഉറങ്ങാനായി
കിടക്കയില്‍ നീയിറക്കിയ
കടലാസുതോണികള്‍ നനഞ്ഞു
കുതിരുകയാണ്.

6

ഡാന്‍സ് ബാറിലെ സ്റ്റീല്‍ കമ്പിയില്‍
നഗ്‌നത മറയ്ക്കുന്ന യുവതിക്കും
അവളെ നോക്കി വോഡ്ക നുണയുന്ന
വൃദ്ധനുമിടയില്‍ എന്റെ
ഞരമ്പുകള്‍ വലിഞ്ഞ് മുറുകുന്നു

7

മഴ വന്നു
വീട് കഴുകി
കമഴ്ത്തിവെച്ചു

8

പുറകിലേക്ക് കൈകുത്തി
ഇരിക്കുന്ന
മുലയുള്ള ഒരപ്പന്‍
അയാളുടെ മടിയിലിരിക്കുന്ന
ഒന്നര വയസുകാരി
അവരെ നോക്കിയിരിക്കുന്ന
മാമ്പഴ ഗന്ധമുള്ള ഒരു വൈകുന്നേരം

വായു സഞ്ചാരമില്ലാത്ത വീടുകളില്‍
താമസിക്കുന്നവരെപ്പോലെ
നമ്മള്‍ വീര്‍പ്പുമുട്ടുകയാണ്.
ക്രൂരനായ ഒരു ഭരണാധികാരിയുടെ
വീട്ടിലെ വെപ്പുകാരന്റെ വേഷത്തില്‍
നിനക്ക് ശോഭിക്കാനാകുന്നില്ല
എന്നിട്ടും നീ ആ കുപ്പായത്തിന്റെ
കുടുക്കുകള്‍ അഴിക്കുന്നില്ല.

ഒരു മലഞ്ചെരുവിനെ
അലങ്കരിക്കുകയാണ്
പൂക്കാലം
മുയലുകള്‍ അത് നോക്കി രസിക്കുന്നു.

9

ഏത് വിദഗ്ദനായ തുന്നല്‍ക്കാരനാണ്
നദിയുടെ ഉടുപ്പുകള്‍ തുന്നിയത്.
ഉടുപ്പില്‍ അല്പംപോലും ചെളിപറ്റാതെ
അവള്‍ നാടുനീളെ തെണ്ടി നടക്കുന്നു.

10

നിന്നെ ഭ്രാന്ത് പിടിച്ച് പ്രണയിക്കാന്‍
ഞാനുണ്ടാകും.
നീ പോയാല്‍
ഭ്രാന്ത് മാത്രമായിരിക്കും അവശേഷിക്കുക.

നമുക്കിടയില്‍ നടക്കുന്നത്
വലിയ യന്ത്രങ്ങളുടെ പ്രവര്‍ത്തനമാണ്
ഒരുപാട് ഇന്ധനം അതിനാവശ്യമുണ്ട്.

ഭൂമിയെക്കുറിച്ച് പറയുന്നതുപോലെ
ഞാന്‍ നിന്നെക്കുറിച്ച് പറയുന്നു.
അന്യഗ്രഹങ്ങളില്‍ നിന്ന് നോക്കുമ്പോള്‍
നാം ഒരു വള്ളിച്ചെടി.

ആലിംഗനം ചെയ്ത് നില്‍ക്കുന്ന നമുക്കിടയില്‍
ഒരു വള്ളിച്ചെടി പടര്‍ന്ന് പന്തലിച്ചിരിക്കുന്നു.
വള്ളിച്ചെടിക്ക് പടര്‍ന്ന് കയറാനും മാത്രം സമയം
നമ്മള്‍ ആലിംഗനം ചെയ്തുകാണുമോ?
അതോ മറ്റൊരു വള്ളിച്ചെടിയെന്ന്
കരുതിക്കാണുമോ?

നമ്മളില്‍ ഇനിയും തുറക്കാത്ത
പ്രണയത്തിന്റെ വലിയ ഖനികളുണ്ടെന്ന്
നാം തിരിച്ചറിയുകയാണ്.

അതിന്റെ താക്കോലുകള്‍
തിരയുകയാണ്

ഗ്രാഫിറ്റി

അവള്‍ നദിയെ
നഗ്നതകൊണ്ട് സ്‌നാനപ്പെടുത്തുന്നു
ആഴങ്ങളില്‍ അവള്‍ ഏത് മീനിനെക്കാളും
വഴക്കമുള്ളവള്‍
ഏതൊഴുക്കിനെക്കാളും ചൂരുള്ളവള്‍

നദിയുടെ ആഴം
അവളുടെ ഓര്‍മ്മകളുമായി കെട്ടുപിണഞ്ഞ്
കിടക്കുന്നു.

എന്നില്‍ വേരുകളാഴ്ത്തിയ
നദിയുടെ ഉറവ തേടിയുള്ള യാത്രകള്‍ക്കിടയിലാണ്
നിന്നെ കണ്ടുമുട്ടിയത്.    

നദി മുറിച്ച് കടക്കുമ്പോള്‍
ഓര്‍മ്മകള്‍ക്ക് കുറുകെ നമ്മളൊരു
പാലം പണിയുകയാണ്.
ആഴത്തില്‍ വേരുകളുള്ള ഒഴുക്കിന്
ഒരു പേരറിയാപ്പക്ഷിയുടെ ചിറകുകള്‍ നല്‍കുകയാണ്.

(നാടോടികളുടെ ജീവിതമാണ് തങ്ങളുടേതെന്ന് പറഞ്ഞ്
നദി യാത്രയാകുന്നു)

നദിയുടെ തണുത്ത പുതപ്പിനുള്ളില്‍
നമ്മള്‍ ചേര്‍ന്ന് കിടക്കുകയാണ്.   
നദിക്കരയില്‍വെച്ച് കൈമാറാനായി
ചില കത്തുന്ന വാക്കുകള്‍ കരുതിവെയ്ക്കുന്നു.  

മഴയില്ലായിരുന്നു
വെയിലും. 
എന്നിട്ടും നമ്മള്‍
നനഞ്ഞു കുതിരുന്നു
വെയിലേറ്റ് വാടുന്നു. 

പ്രവാഹങ്ങള്‍ നമുക്കായി ഒളിപ്പിച്ചുകടത്തിയ
നദിയുടെ വിത്തുകള്‍ മോഷ്ടിച്ചത്
വേരുകളാണ്.
എന്നിട്ടും നമ്മള്‍ നദിക്കരയിലെ രാത്രികള്‍
ഉപേക്ഷിക്കുന്നില്ല.

(നദിയുടെ വിത്തുകള്‍ ഒളിപ്പിച്ചുകടത്തിയത്
വെയിലാണെന്ന് നീ തര്‍ക്കിക്കുന്നു)  

നദിയെ വാരിപുണര്‍ന്ന്
തിരികെപോകുന്ന മഴക്കാലം
നമ്മുടെ രാത്രികളെ ആഴത്തില്‍ മുറിവേല്‍പ്പിക്കുന്നു.

കെണിവെച്ച് പിടിച്ച നദി
എന്റെ കൈയ്യില്‍ കിടന്ന് പിടയ്ക്കുന്നു
വീട്ടിലേക്ക് കൊണ്ടുപോകുന്നു.

2

നമുക്കിടയില്‍ കൈമാറ്റം ചെയ്യപ്പെടാത്ത
വാക്കുകള്‍ കെട്ടിക്കിടക്കുകയാണ്
ഇനിയാര്‍ക്കും കയറി വരാനാവാത്തവിധം
ഈ മുറി നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നു.
അപരിചിതര്‍ക്ക് പ്രവേശമില്ലാത്ത ഗ്രഹത്തില്‍ 
ഞാന്‍ പൂര്‍ണ്ണമായും ഒറ്റപ്പെട്ടുപോകുന്നു. 

നീ അയച്ച പഴയ മെസേജുകള്‍
വീര്യം കൂടിയ വീഞ്ഞുപോലെ
നുരഞ്ഞ് പതയുകയാണ്
അതിലിപ്പോള്‍ നീയും ഞാനുമില്ല
എന്നോ കൈകൊടുത്ത് പിരിഞ്ഞ
രണ്ടാത്മക്കള്‍ മാത്രം
ഇരുട്ടില്‍നിന്ന് പുറത്ത് കടക്കുമ്പോള്‍
നാം രണ്ടപരിചിതര്‍.   

വീഞ്ഞിന്റെ പുളിപ്പാണ്
ജീവിതത്തെ ചേര്‍ത്ത് പിടിക്കാന്‍ പ്രേരിപ്പിക്കുന്നത്
ബൈനോക്കുലറിലൂടെ നോക്കുമ്പോള്‍
അകന്നുപോകുന്ന പ്രദേശങ്ങളിലാണ്
നമ്മള്‍ ജീവിക്കുന്നത്. 

എനിക്കറിയാം
കൈവിട്ട് പോകുന്നത്
ഭൂമിയിലെ ഏറ്റവും തണുത്ത പ്രദേശങ്ങളാണെന്ന്
മഞ്ഞ് വീഴുന്ന താഴ്‌വരകളാണെന്ന്
എന്നിട്ടും നമ്മള്‍ ഇലകള്‍കൊണ്ട് നിര്‍മ്മിച്ച
നഗരങ്ങളിലേക്ക് യാത്ര തിരിക്കുന്നു 

പൊടുന്നനെ നിലച്ച് പോകുമ്പോഴാണ്
ഒരു ഗിത്താറിസ്റ്റ് പാട്ടില്‍
എന്ത് ചെയ്യുകയായിരുന്നുവെന്ന്
നമ്മള്‍ തിരിച്ചറിയുക.

ഗിത്താര്‍ നിര്‍മ്മിക്കപ്പെട്ട
അതേ തടിയിലാണ് നീയും സൃഷ്ടിക്കപ്പെട്ടത്
ഭൂമിയില്‍ എല്ലാവരും
ഒരുമിച്ച് ഉറങ്ങാന്‍ കിടന്ന ദിവസമായിരുന്നു
അത്.

3

നീ ഷൈലോക്കിന്റെ പെങ്ങള്‍
ഒരു റാത്തല്‍ ഇറച്ചിക്കുവേണ്ടി
പ്രേമത്തെ ഒറ്റിക്കൊടുത്തവള്‍
നീ പോയശേഷം
പോക്കറ്റടിക്കപ്പെട്ടവനെപ്പോലെ
ഞാന്‍ പകച്ചുപോകുന്നു.
നഗരത്തിലെ ആദ്യദിനംപോലെ
ജീവിതം അങ്കലാപ്പുകള്‍ നിറഞ്ഞതാകുന്നു.

സിംഹങ്ങള്‍ കാവല്‍ നില്‍ക്കുന്ന 
എന്റെ പ്രേമത്തെ
ആരോ കടത്തികൊണ്ടുപോകുന്നു.  

4

ഏറ്റവും നിരാശ ഭരിതമായ വരികള്‍
ഒരമ്മയെക്കുറിച്ചുള്ളതാകുമെന്ന് നീ പാടുന്നു
അമ്മയും കൂടെ പാടുന്നു.

5

തോകര്‍ത്തില്‍ കുടുങ്ങിയശേഷമുള്ള
അവസാനത്തെ കളിയിലാണ് പരല്‍മീനുകള്‍.  

നിറയെ എലികളുള്ള ഒരു വീട്ടിലെ
ഒറ്റക്കണ്ണന്‍ പൂച്ചയുടെ ജാഗ്രതയാണ് നീ
അതുകൊണ്ട് മാത്രമാണ്
എല്ലാ ആള്‍ക്കൂട്ടത്തിലും നീ റദ്ദാക്കപ്പെടുന്നത്.

നിനക്ക് ഒറ്റ ഊത്തിന്
ഏഴ് നദിയും കടത്തിവിടാവുന്ന
ഒരപ്പൂപ്പന്‍ താടി മാത്രമാണ് ഞാന്‍
ഗോള്‍ഫ് ഗ്രൗണ്ടിലേക്ക് തിരിച്ചുവരുന്ന പന്തുപോലെ
നീ കാണികളെ ആവേശഭരിതരാക്കുന്നു. 

പിയാനോയായി മാറാനിടയുള്ള
ഒരു മരമാണ് ഞാനെന്ന് നീ പറയുന്നു
ഒരു തച്ചന്റെ മനസോടെ ഞാനത് സമ്മതിക്കുന്നു.    

ഭ്രാന്ത് ഒരു വാദ്യോപകരണമാണ്

മലമടക്കില്‍നിന്ന് തിരിച്ചുവന്ന
കാറ്റിനെ വിരുന്നൂട്ടുകയാണ്
എന്റെ ഗ്രാമം.
പ്രളയത്തില്‍ ഒറ്റപ്പെട്ടുപോയ മീനിന്
കാറ്റ് ഒടിഞ്ഞുനുറുങ്ങിയ ചിറകുകള്‍ സമ്മാനിക്കുന്നു.

-ഭൂമിക്കടിയിലൂടെ പറക്കാന്‍ അത് ധാരാളമെന്ന്
മീന്‍ തിരിച്ചറിയുന്നുണ്ട്.

ഒരു മീന്‍ പോലുമില്ലാത്ത
കുളങ്ങള്‍ ആരുടെ ഓര്‍മ്മകളെയാണ്
ആര്‍ദ്രമാക്കുന്നത്.

ഭൂമിയിലെ ഏറ്റവും പ്രായമുള്ള
ഒരാള്‍ നിന്നില്‍ ഒളിച്ചിരിക്കുന്നുണ്ട്
ഏത് ഒഴുക്കിലേക്കും
എടുത്ത് ചാടാന്‍ കൊതിക്കുന്ന
ഒരു നീന്തല്‍ക്കാരനെയാണ് നീ ഓര്‍മ്മിപ്പിക്കുന്നത്.

മേല്‍ക്കൂരയില്ലാത്ത ഒരു വീടാണ് ഭൂമി

വീട് മാറുമ്പോള്‍ നഷ്ടപ്പെടുന്ന
ചില സാധനങ്ങള്‍പോലെ നിന്നെ
എന്നന്നേക്കുമായി നഷ്ടപ്പെടുന്നു.
ഭൂമിയില്‍നിന്ന് കാണാനാവാത്ത
ഒരു നക്ഷത്രത്തിലേക്കുള്ള വഴി നീ പറഞ്ഞു തരുകയാണ്.
പ്രേതങ്ങള്‍ക്ക് മാത്രം മനസിലാകുന്ന ഭാഷയില്‍
നീയെന്നോട് സംസാരിക്കുകയാണ്
നമുക്കിടയിലെ ചിലന്തിവലയില്‍നിന്ന്
ഒരു മൂളിപ്പാട്ടിറങ്ങിവരുന്നു. 

യക്ഷികളും ദുര്‍മന്ത്രവാദികളും മാത്രം പുറത്തിറങ്ങുന്ന
ഒരു രാത്രിക്കുവേണ്ടി നമ്മള്‍ കാത്തിരിക്കുകയാണ്.
ഹൃദയത്തില്‍നിന്ന് ഹൃദയത്തിലേക്കുള്ള നടപ്പാത നിര്‍മ്മിക്കുന്ന
തിരക്കിലാണ് ഉറുമ്പുകള്‍.   

മറ്റൊരു ഗ്രഹത്തില്‍നിന്ന് നോക്കുമ്പോള്‍
ഭൂമി ഒരു അബ്‌സ്ട്രാറ്റ് പെയ്ന്റിംങ്ങ്

മരങ്ങളെ നദിയോട് ചേര്‍ത്ത് നിര്‍ത്തുന്നത്
ഉറുമ്പുകളായിരുന്നു.  
പക്ഷികള്‍ ചേക്കേറിയശേഷം മറവിയിലേക്ക്
പിന്‍വാങ്ങിയ മരങ്ങളെയും ഉറമ്പുകള്‍ തിരികെ കൊണ്ടുവരുന്നു.

വേരുകളില്ലാത്തതുകൊണ്ട് മാത്രമാണ്
ഒഴിഞ്ഞ വീഞ്ഞുപാത്രങ്ങളില്‍നിന്ന് പാനം ചെയ്യുന്നതെന്ന്
പറഞ്ഞ് മരങ്ങള്‍ പിന്‍വാങ്ങുന്നു.

രണ്ട് കോട്ടവായ്കള്‍ക്കിടയില്‍
കണ്ടുമുട്ടിയവരുടെ അപരിചിതത്വം നമ്മുക്കിടയില്‍
നിറഞ്ഞുനില്‍ക്കുന്നു.
പാടാനറിയാവുന്ന കിളികളെ ഒഴുക്ക് കൊണ്ടുപോകുന്നതുപോലെ
ഞാന്‍ നിന്നെ കൂട്ടുന്നു.

ജീവിതത്തെക്കാള്‍ വലുതെന്തോ കാലം
നമുക്കായി കരുതിവെച്ചിട്ടുണ്ട്
അതുകൊണ്ടാണ് നമ്മള്‍ നെടുവീര്‍പ്പുകളില്‍നിന്ന്
ഇന്ധനമുണ്ടാക്കുന്നവരെക്കുറിച്ച് സംസാരിക്കുന്നത്
കുന്നിക്കുരുവിന്റെ അത്രപോലും വലിപ്പമില്ലാത്ത
ഭൂമിയെ ഉപേക്ഷിച്ച് നാം കടന്നുകളയുന്നു.

കവിതകൊണ്ട് മാത്രം കീഴടക്കാവുന്ന
ഒരു രാജ്യമാണ് നീ
അവിടെ വിചിത്രമായ ആചാരങ്ങളാണ്
എന്നെ കാത്തിരിക്കുന്നത്.
ഒരിക്കലും ഇണങ്ങാനിടയില്ലാത്ത കാട്ടുകുതിരയുടെ
ചൂര് നമ്മളെ പൊതിഞ്ഞ് പിടിച്ചിരിക്കുന്നു.
ആത്മാവ് മാറ്റിവെയ്ക്കാനുള്ള ശസ്ത്രക്രിയകള്‍
മാത്രം നടത്തുന്ന ആശുപത്രിയിലെ ജീവനക്കാരെപ്പോലെയാണ്
നമ്മള്‍ ജീവിക്കുന്നത്.   

മരണങ്ങള്‍ക്ക് ഓശാന പാടുന്ന
മണ്‍വെട്ടികള്‍ മാത്രമാണ് ഇതുവഴി കടന്നുപോകുന്നത്.
നീ ഒറ്റയ്ക്ക് ഒരാള്‍ക്കൂട്ടമാണെന്ന് അവര്‍
വിളിച്ച് പറയുന്നു.
അന്യഗ്രഹങ്ങളില്‍നിന്ന് നാട് കടത്തിയവര്‍
ഒളിച്ച് താമസിക്കുന്ന പ്രേതനഗരമാണ്
ഭൂമിയെന്നും പറയുന്നു.

6

പ്രണയത്തില്‍ ചുംബനം ചെയ്യുന്നത്
ഒരു നടപ്പാതയുടെ പണി മാത്രമാണ്
അതിലൂടെ നടക്കുന്നത് അവര്‍ മാത്രമായിരിക്കും
എന്ന് മാത്രം.

ഓഫ്‌സൈഡ്

കണ്ടുനില്‍ക്കുന്ന ആര്‍ക്കുവേണമെങ്കിലും
ഓഫ്‌സൈഡ് വിസില്‍ മുഴക്കാവുന്ന ഒരു നീക്കമാണ്
ഞാനിപ്പോള്‍ നടത്തുന്നത്.
രണ്ട് കാലുകള്‍ ഗോള്‍മുഖം ലക്ഷ്യമാക്കി
കുതിക്കുകയാണ്.
ആരവങ്ങള്‍ക്കിടയില്‍ ഒരു ഗോളിയുടെ ഏകാന്തത
ഞാനറിയുന്നുണ്ട്.
എനിക്ക് മാത്രം കേള്‍ക്കാവുന്ന ഒച്ചയില്‍
അയാള്‍ യാചിക്കുന്നുണ്ട്.

പൂച്ചക്കണ്ണന്‍ ഗോളിയെ കബളിപ്പിക്കുക
ഗോളടിക്കാന്‍ പാകത്തിന് മറ്റാര്‍ക്കെങ്കിലും
പാസ് കൊടുക്കുക.

ഗോള്‍പോസ്റ്റിന് കീഴില്‍ പീലിവിടര്‍ത്തിയാടുന്ന
മയിലിന്റെ ചിത്രത്തിന്
ഒരു ഗോളിയുടെ ഏകാന്തതയെന്നെഴുതാന്‍
നിനക്ക് മാത്രമാണ് കഴിയുക.

2

നിന്റ മണമുള്ള ബറോഡ
നീ നടന്ന വഴികളില്‍ മാത്രം കാണാനിടയുള്ള
പൂക്കള്‍
വെബ്കാമിലൂടെ നീ കൈമാറിയ
രഹസ്യങ്ങള്‍,
മൂക്കുത്തി.

3

കാറ്റ് മലര്‍ത്തിയടിച്ച കാറ്റിന്റെ തന്നെ വീടുകളാണ്
ഗ്രാമം മുഴുവന്‍

ആരുമില്ലാത്ത വീട്ടിലെ
അടച്ചിട്ട മുറിയില്‍ വീട്ടുകാരിയെ മലര്‍ത്തിയടിക്കുകയാണ്
യുദ്ധത്തില്‍ തോറ്റോടിയ ഒരു പട്ടാളക്കാരന്‍.
തന്റെ പരാജയപ്പെട്ട ജീവിതത്തിന്
ഇനിയെങ്കിലും ഒരു അര്‍ത്ഥമുണ്ടാകുമെന്ന്
അയാള്‍ പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു.

ഗ്രാമത്തിലെ ചതിയന്‍ തടാകങ്ങളുടെ
ഓര്‍മ്മകളില്‍ നിന്നാണ്
ചീഞ്ഞളിഞ്ഞ മീനുകള്‍ യാത്ര തുടങ്ങുന്നത്
എത്ര ഉയരത്തില്‍ പറന്നിട്ടും വിട്ടുപോകാത്ത
ചീഞ്ഞഗന്ധം അവരെ ചേര്‍ത്ത് നിര്‍ത്തുന്നു. 

മേഘങ്ങള്‍ക്ക് വിശറിയുടെ വലുപ്പമുള്ള
ചെതുമ്പലുകള്‍ സമ്മാനിക്കുന്നു
ഉളുമ്പുമണമുള്ള ഉമ്മകള്‍ സമ്മാനിക്കുന്നു 

ഏത് നേരത്തും കയറിവരാവുന്ന അതിഥികളുടെ
ഗ്രാമമെന്ന പേരിലാണ് നീയിപ്പോള്‍ അറിയപ്പെടുന്നത്.
അവിടെ യാത്രാരേഖകള്‍ ഇല്ലാത്തതിന്റെ പേരില്‍
ഉറുമ്പുകള്‍ പുറത്താക്കപ്പെടുന്നു. 

4

കുട്ടികള്‍ വലുതാകുമ്പോള്‍ കളിപ്പാട്ടങ്ങള്‍ ആത്മഹത്യ ചെയ്യുന്ന
മുനമ്പുകളുണ്ട് എല്ലാ വീട്ടിലും

പുറംലോകം കണ്ടിട്ടില്ലാത്ത കുതിരക്കുളമ്പടികള്‍
പമ്മിനില്‍ക്കുന്ന അടുക്കളയില്‍നിന്ന്
ഇറങ്ങിയോടാന്‍ ശ്രമിക്കുകയാണ് കാറ്റുപോയ ബലൂണുകള്‍.
കീ കൊടുത്താല്‍ മാത്രം അനങ്ങിയിരുന്ന
പാവകളും കോഴികളും
ഒരു ഷോര്‍ട്ട് സര്‍ക്യൂട്ടിനെ സ്വപ്നം കാണുന്നുണ്ട്. 

മരിച്ച വീടിനെ ഓര്‍മ്മിപ്പിക്കുന്ന ടെഡിബെയര്‍
ആകാശം നഷ്ടമായ പട്ടങ്ങള്‍
ഉറുമ്പ് തിന്ന് തീര്‍ക്കാറായ പാവകള്‍

ഒരു കൈയ്യടിപോലും ലഭിക്കാതെ വേദിയില്‍നിന്ന്
ഇറങ്ങിപ്പോയ പാട്ടുകാരെ
ഓര്‍ക്കുകയാണ് തൊണ്ടപ്പൊട്ടി പാടുന്ന
വിദൂഷകന്‍.

5

ഒറ്റപ്പെട്ട്
ഒറ്റപ്പെട്ട്
ഒറ്റപ്പെട്ട്
ആള്‍ത്താമസമില്ലാത്ത ഒരു ദ്വീപായി മാറണം.

ദൂരെ നഗരങ്ങളില്‍നിന്ന് വരുന്ന തൂപ്പുകാര്‍
പൊടിയും വിയര്‍പ്പും നിറഞ്ഞ കിടക്കവിരികള്‍
മാറ്റാതെ തിരിച്ചുപോകുകയാണ്.
ഒരു രാത്രിക്കുള്ളില്‍ മറ്റൊരു രാത്രിയുണ്ടെന്ന് അവര്‍
സാക്ഷ്യപ്പെടുത്തുന്നു.

എന്നിട്ടും ഉപഗ്രഹങ്ങള്‍ തമ്മിലുള്ള കുടിപ്പക
തീര്‍ക്കാന്‍ നീലശലഭപ്പുഴുക്കളെയാണ്
നാം പറഞ്ഞയച്ചത്.

തെരുവില്‍ കിടന്നുറങ്ങുന്നവര്‍
രാത്രി ജോലിക്കാരെ തിരിച്ചറിയുന്നതുപോലെ
നമ്മള്‍ പരസ്പരം തിരിച്ചറിയുകയാണ്.

തന്റേതല്ലാത്ത കാരണത്താല്‍
വീട് വിടേണ്ടിവന്നവര്‍ സംസാരിക്കുന്ന
ഭാഷയുണ്ട്.
അവര്‍ മാത്രം അലഞ്ഞ് തിരിയുന്ന
ചില വഴികളുണ്ട്.

എത്ര ആഞ്ഞ് പിടിച്ചാലും
വേറൊരാള്‍ക്ക് എത്തിച്ചേരാനാകില്ല
അവരുടെ സ്വപ്നങ്ങളില്‍.

6

ശുക്‌ളം നിറഞ്ഞ് തുളുമ്പുന്ന കക്കൂസ് കുഴികള്‍ക്ക്
എന്താണ് പറയുവാനാകുക.

രൂപകങ്ങള്‍ നദിയിലേക്ക് മറിഞ്ഞുവീണ
കൂറ്റന്‍ മഷിക്കുപ്പികളാണെന്ന് പറഞ്ഞവര്‍
തോണിയാത്ര അവസാനിപ്പിച്ച് തിരികെ പോകുകയാണ്.
ഭൂമിക്കടിയിലെ മരങ്ങളാണ് നദിക്കരയില്‍
നൃത്തം ചെയ്യുന്നതെന്ന് തോണിക്കാരന്‍ പറയുന്നു.
നദിയുമായുള്ള  നിന്റെ രഹസ്യസംഭാഷണങ്ങള്‍
ഞാന്‍ ചോര്‍ത്തിയെടുക്കുകയാണ്.

നിന്റെ ഓര്‍മ്മകളിലൂടെ
ആര്‍ത്തലച്ചുകൊണ്ട് ഒരു തെരുവ് കടന്നുപോകുന്നു.
ആണുങ്ങള്‍ മാത്രം താമസിക്കുന്ന
വീട്ടിലെ ചില മുറികള്‍പോലെ ഞാന്‍
അലങ്കോലപ്പെട്ടു കിടക്കുകയാണ്.

ഒരു ജാലവിദ്യക്കാരന്റെ മുഖഭാവമാണ് എനിക്കെന്ന്
നീ പറയുന്നു.
കാട്ടില്‍ ഒറ്റപ്പെട്ട് വളരുന്ന മരങ്ങളുടെ
ശിഖരങ്ങള്‍ തേടിപ്പോയവരാണ്
എന്നെ മാറ്റിമറിച്ചതെന്നും പറയുന്നു.
രാത്രിസത്രത്തിലെ പാറാവുകാരന്റെ നിഗൂഡതയാണ്
നിന്റെ മുഖത്ത്.
പതിവുകാര്‍ വരുമ്പോള്‍മാത്രം ചിരിക്കുന്ന
ഒരാളപ്പോലെ നീ അഴിഞ്ഞില്ലാതാകുന്നു.

ഉറുമ്പുകള്‍ നായകന്മാരാകുന്ന
ആനിമേഷന്‍ ചിത്രത്തില്‍
പുല്‍ച്ചാടികള്‍ വില്ലന്മാരാകുന്നത്
നമ്മള്‍ കണ്ട് നില്‍ക്കുകയാണ്.

പൊടിയും വിയര്‍പ്പും വില്‍ക്കാനിരിക്കുന്ന
മുഖം ചുളുങ്ങിയവര്‍
ഒരു വെടിയൊച്ചകൊണ്ട് വിജനതയെ
കൊന്ന് കുഴിച്ച് മൂടണമെന്ന് പറയുന്നു.

ഭൂമിയെ തകര്‍ത്ത് തരിപ്പണമാക്കുന്ന
ഭൂകമ്പം വരുന്നുണ്ട്. 
അതിന്റെ പ്രഭവകേന്ദ്രം
എന്റെ ഹൃദയമായിരിക്കും.
പ്രകമ്പനങ്ങള്‍ക്കുശേഷം ഏതാനം ചീട്ടുകൊട്ടാരങ്ങള്‍
മാത്രമായിരിക്കും അവശേഷിക്കുക. 

ചില ഹോളിവുഡ് സിനിമയിലെ ശവസംസ്‌കാര രംഗങ്ങളെ
ഓര്‍മ്മിപ്പിക്കുന്നുണ്ട് നമ്മുടെ ജീവിതം.
ഇത്ര നിശ്ശബ്ദമായി ഒരുകൂട്ടമാളുകള്‍ക്ക്
എങ്ങനെയാണ് ഒരുമിച്ച് നില്‍ക്കാനാകുക!
ഒന്ന് ചുംബിക്കുകപോലും ചെയ്യാതെ
എങ്ങനെയാണ് യാത്ര പറയാന്‍ സാധിക്കുക!

7

ചുവരില്‍ തൂങ്ങുന്ന ടീ ഷര്‍ട്ടില്‍
നിന്റെ മാറിടം വരച്ചിരിക്കുന്നു.
അതിനുള്ളില്‍നിന്ന് പുറത്തിറങ്ങാനാവാതെ
ഞാന്‍ വീര്‍പ്പുമുട്ടുകയാണ്.

അധികമുലയാത്ത ഒരു തീനാളത്തെ
ആലിംഗനം ചെയ്യുകയാണ്.
എത്ര അടക്കി പിടിച്ചിട്ടും പെയ്തുപോകുന്ന
മഴയുടെ കൂടെ വിരുന്ന് പോകുകയാണ്.

കോണിപ്പടിയില്‍ വിശ്രമിക്കുന്ന കാറ്റിന്
തീട്ടത്തിന്റെ മണമുണ്ട്.
അവനെ നിന്റെ മുറിയിലേക്ക് പറഞ്ഞുവിടുന്നു.

8

അളവുപാത്രത്തില്‍ കള്ളത്തരം
കാണിക്കുന്ന ബാറിലെ ഒഴിച്ചുകൊടുപ്പുകാരനെയാണ്
നീ ഓര്‍മ്മിപ്പിക്കുന്നത്.
നിന്റെ ചലനങ്ങളില്‍ നിഗൂഡമായ
ഒരു രഹസ്യം ഒളിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നു.
രണ്ട് പെഗ്ഗ് വിട്ടാല്‍ നാവ് കുഴയുന്ന
ഒരാളുമായും നിനക്ക് ചങ്ങാത്തമില്ല.

കുഞ്ഞുങ്ങളെ തട്ടിക്കൊണ്ടുപോകുന്ന
കഥകളിലാണ് നിന്നെ കണ്ടിട്ടുള്ളത്.
ആ കഥകളില്‍നിന്ന് എനിക്ക് രക്ഷപെടാനാകുന്നില്ല.
കളിപ്പാട്ടങ്ങള്‍ക്ക് മുമ്പില്‍നിന്ന് കരയുന്ന
ഒരു കുഞ്ഞിനെയും മറികടക്കാനാകുന്നില്ല.

ചോരകള്‍ തമ്മില്‍ത്തല്ലി പിരിയുന്ന
ഒരു രംഗം എന്റെ തിരക്കഥയില്‍
ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.
എന്നിട്ടും രക്തത്തിന്റെ നദി എനിക്ക് മുറിച്ച്
കടക്കാനാകുന്നില്ല.
കുന്നിറങ്ങി വരുന്ന ഒരു പാണ്ടിലോറി
എന്നെ അസ്വസ്തനാക്കുന്നുണ്ട്.

9

എത്ര ഉച്ചത്തില്‍ പാടിയാലാണ്
നിരാശഭരിതമായ ഒരു ഗാനത്തിന്
ജനക്കൂട്ടത്തെ കീഴ്‌പ്പെടുത്തനാകുക.

പ്രേമം ട്രാഫിക് ജാമില്‍പ്പെട്ടുപോയ
ഒരു ചടക്ക് വണ്ടിയാണെന്ന് നീ പാടുന്നു
അത് ശരിയാണെന്ന് ജനക്കൂട്ടം ഏറ്റുപാടുന്നു

10

അവിഹിതവേഴ്ചയ്ക്കുശേഷം പുറത്തുകടക്കുന്നവന്റെ
അഴിഞ്ഞുലഞ്ഞ വസ്ത്രംപോലെയാണ്
ജീവിതം.

കടിച്ചതിന്റെയും മാന്തിയതിന്റെയും പാടുകള്‍
കാതില്‍ നീ പറഞ്ഞ രഹസ്യങ്ങള്‍
കണ്ണില്‍ നിന്റെ നഗ്നത

പേനുകള്‍ നിറഞ്ഞ തലയില്‍നിന്ന്
വിരലുകള്‍ മടങ്ങുന്നതുപോലെ
ഞാന്‍ മടങ്ങുന്നു.

വീഞ്ഞ് എന്ന നഗരത്തിലെ ഒരു രാത്രി

(ഒരു കോഴിക്കോടന്‍ സ്വപ്നത്തിന് സമര്‍പ്പണം...)

മീന്‍ ചെതുമ്പലുകള്‍ കൂട്ടിവെച്ച്
കടലിലേക്ക് നാം പണിത
പടവുകളില്‍
തിരമാലകള്‍ കാറ്റ് കൊള്ളാനിരിക്കുകയാണ്.

മരിച്ചവര്‍ വിരുന്നിനെത്തുന്ന
ദ്വീപുകളിലെ അമ്മമാരെപ്പോലെ
തിരക്കുകളില്‍നിന്ന് തിരക്കുകളിലേക്ക്
പോകുകയാണ് നമ്മള്‍. 

കല്‍പ്പണിക്കാരുടെ ഇടയില്‍ കിടന്ന്
വിയര്‍ക്കുന്നുണ്ട്
ഒരു വീട്.

ഓര്‍മ്മകളില്‍ ചതുപ്പുനിലങ്ങള്‍ ഇല്ലാത്തതാണ്
നമ്മുടെ പ്രശ്നം.
ഒന്നിലേക്കും ആണ്ടുപോകാന്‍ സാധിക്കാത്തവരായി
നമ്മള്‍ മാറിയിരിക്കുന്നു.

(നാരകത്തിന്റെ ഇലകള്‍കൊണ്ട്
നാണം മറച്ചിരുന്ന
ഒരു വീടുണ്ട് എന്റെ ഗ്രാമത്തില്‍. 
അവിടെനിന്ന് ഇടയ്ക്ക് ഞാനും
ഇടയ്ക്ക് അനിയനും ഇറങ്ങിപ്പോകാറുണ്ട്.
എന്റെ അമ്മയാണ്
ആ വീടിന്റെ മുറ്റം തൂക്കുന്നത്)

സദസിലെ ആദ്യത്തെ ആളെയും
അവസാനത്തെ ആളെയും തമ്മില്‍ ബന്ധിപ്പിക്കുകയാണ്
ഗിത്താറിസ്റ്.
ആദ്യത്തെയാള്‍ക്ക് രണ്ടാമത്തെയാളുടെ വീട്ടിലേക്കുള്ള
വഴി പറഞ്ഞുകൊടുക്കുകയാണ്.
അവിടെ നല്ലയിനം വീഞ്ഞുണ്ടെന്നും
വീട്ടമ്മ സത്കാര പ്രിയയാണെന്നും
പറയുകയാണ്.

ഒരു വീഞ്ഞുപാത്രത്തില്‍നിന്നും
ഉന്മത്തരായവര്‍
ഒരു മരത്തിന്റെ ചില്ലയില്‍നിന്നും
നാണം മറച്ചവര്‍

(നഗരത്തില്‍ ഉപേക്ഷിക്കപ്പെട്ട നിലയില്‍ കാണുന്ന ഫ്രിഡ്ജും വാദ്യോപകരണങ്ങളും എന്തിന്റെ സൂചനയാണ്)  

മരിച്ചവരുടെ ഉറക്കങ്ങള്‍ വില്‍പ്പനയ്ക്ക്
വെച്ചിരിക്കുന്ന തെരുവിലാണ്
നാം കണ്ടുമുട്ടിയത്
തീവണ്ടിയപകടത്തില്‍ മരിച്ചവര്‍
ഒരു ചൂളംവിളിയിലേക്ക്
ചുരുങ്ങിപ്പോയത് ഇവിടെയാണ്.

(മരിച്ചവര്‍ അവസാനത്തെ വണ്ടി കാത്തുനില്‍ക്കുന്ന
സ്ഥലമെന്നാണ്
മറ്റൊരു ഭാഷയില്‍ നിന്റെ പേരിനര്‍ത്ഥം.)

സ്വയം ഒരു രാജ്യമായി പ്രഖ്യാപിക്കുകയാണ്
ചുവന്ന സിംഹാസനങ്ങളുടെ
അധിപനായി പ്രഖ്യാപിക്കുകയാണ്
കന്യകമാരെയെല്ലാം
വെപ്പാട്ടിമാരുടെ മേലങ്കി അണിയിക്കുകയാണ്.

മേഘങ്ങളില്‍ കെട്ടിയിട്ട
ചരടുകളിലാണ് ഗ്രാമത്തിലെ കുട്ടികള്‍
ഊഞ്ഞാലാടുന്നത്.

ഇലകള്‍കൊണ്ട് നീയൊരു ആനക്കൊമ്പ്
ഉണ്ടാക്കുന്നു
കാടിനെ വിറപ്പിച്ച് നിര്‍ത്തുന്നു.

(തുപ്പല് വിഴുങ്ങി മരിച്ചുപോയവരുടെ
നാട്ടിലേക്ക് യാത്ര ചെയ്യാന്‍ നിന്റെ കൂട്ട് ആവശ്യമുണ്ട്.
നാരങ്ങ വെള്ളത്തിനും മദ്യത്തിനും പകരം
മരിച്ചു പോയവരുടെ തുപ്പലും ശുക്ളവും വില്‍ക്കുന്ന
കടകളില്‍ നമ്മളെന്ത് ചെയ്യാണ്.)

തിമിംഗലങ്ങളുടെ
രാത്രിയില്‍
കടലിനെ തോര്‍ത്തിയെടുക്കുകയാണ്
ഉരുക്കുതോണികള്‍
നങ്കൂരമിട്ട വടുക്കളില്‍
തേന്‍ പുരട്ടുകയാണ്.

ഉറഞ്ഞുപോയ
കപ്പല്‍ച്ചാലുകള്‍ സൂക്ഷിക്കുന്ന
അലമാരകള്‍
നെടുവീര്‍പ്പിടുമ്പോള്‍ അപ്രത്യക്ഷമാകുന്ന
രക്തത്തിന്റെ രാത്രികള്‍

ഋതുക്കളെ മാറ്റിമറിക്കുന്ന
അലക്കുകാരന്റെ വീട്
ഈ തെരുവിലാണ്.
ഒരു പാന്റോ ഷര്‍ട്ടോ
അലക്കുമ്പോള്‍
മഴക്കാലം മാറി മഞ്ഞുകാലം
വരുന്നു.
ഒരു കുഞ്ഞുടുപ്പ് തിരുമിയെടുക്കുമ്പോള്‍
വസന്തം വാതിലില്‍ മുട്ടുന്നു.

(രതിയിലേര്‍പ്പെടുന്നവരുടെ വിയര്‍പ്പില്‍നിന്നും
നിശ്വാസങ്ങളില്‍നിന്നും
അരക്കെട്ടിലെ ചലനങ്ങളില്‍നിന്നും
കൊട്ടാരത്തിലെ ധാന്യപുരകള്‍
നിറയ്ക്കുകയാണ്.)

എന്റെ നഗരങ്ങള്‍ക്ക് കുപ്പായം തുന്നുകയാണ്
മരിച്ചുപോയ നെയ്ത്തുകാര്‍.
ഓരോ വളവിലും
അവരുടെ മക്കളുടെ ചിരിയും
കരച്ചിലും രാത്രികളും
തുന്നിചേര്‍ക്കുന്നുണ്ട്. 

നദിയില്‍
വെള്ളത്തിന്റെ വിത്തുകള്‍
ഉണക്കാനിടുന്നു

തൊലിപ്പുറത്തെ അസുഖങ്ങള്‍ക്കുള്ള
മരുന്നുകള്‍ സൂക്ഷിക്കുന്നതുപോലെ
ഞാന്‍ നിന്റെ ഓര്‍മ്മകള്‍ സൂക്ഷിക്കുന്നു
ഇടയ്ക്ക് മാത്രമെടുത്ത് ലേപനം ചെയ്യുന്നു.

(ഒരു പ്രഭാതസവാരിക്കാരന്റെ
വേഗതയാണ് ഞാന്‍ നിന്നില്‍നിന്ന്
പ്രതീക്ഷിക്കുന്നത്.
ഗോള്‍ഫ് ഗ്രൌണ്ടില്‍നിന്ന് പൊടുന്നനെ കാണാതാകുന്ന
പന്തുപോലെ
വളവ് തിരിഞ്ഞ് നീ അപ്രത്യക്ഷയാകണം.)

ഒരു കുതിരയെ നെടുകെ പിളര്‍ത്തി
നാം രണ്ട് യുഗങ്ങളിലേക്ക് യാത്ര തിരിക്കുകയാണ്.

തണുത്തുറഞ്ഞ ദ്വീപുകളില്‍നിന്ന്
യാത്ര തിരിക്കുന്നവര്‍
മരുഭൂമിയുടെ ശിഖരങ്ങളില്‍ കൂടുകൂട്ടുന്നു.

വൈകുന്നേരങ്ങളില്‍ കാറ്റുകൊള്ളാനിറങ്ങുന്ന
നിലച്ച വാച്ചുകളുടെ വീട്
അലിഞ്ഞ് തീരുന്ന തണുപ്പിന്റെ മേല്‍വസ്ത്രങ്ങളില്‍നിന്ന്
പുറത്താക്കപ്പെടുന്നവര്‍
പ്രാര്‍ത്ഥനകളുടെ കാലം കഴിഞ്ഞ്
വാതിലില്‍ മുട്ടുന്ന ഭീമന്‍ ഉറുമ്പുകള്‍
നിറയെ തുരങ്കങ്ങളുമായി ജീവിക്കുന്ന ഒരു യാത്രക്കാരിയുടെ
രാത്രികള്‍

പരാജയപ്പെട്ടവര്‍ക്ക്
പരാജയപ്പെട്ടവരുടെ പാട്ടുകാരുണ്ട്
വിജയിച്ചവര്‍ക്ക് വേണ്ടിയും
അവര്‍ പാടുന്നു.

(സ്വപ്നങ്ങളില്‍ കണ്ടുമുട്ടുന്നവര്‍ക്ക് മാത്രമാണ്
പാദങ്ങളില്ലാതെ നടക്കാനാവുന്നത്.
മറ്റൊരാളുടെ സ്വപ്നത്തില്‍ അറിയാതെ പെട്ടുപോയവരുടെ
പിറുപിറുക്കലുകള്‍ക്ക് കനം വെയ്ക്കുന്നുണ്ട്.

ദൂരെ ഗ്രാമത്തില്‍ മറ്റൊരാളുടെ സ്വപ്നത്തില്‍
കാത്തിരിക്കുന്ന രഹസ്യക്കാരിയെ കാണാനിറങ്ങിയ രണ്ടുപേര്‍
ഒരാളുടെ സ്വപ്നത്തില്‍ അറിയാതെ പെട്ടുപോകുന്നു.
അവസാനം അവര്‍ തമ്മില്‍ സൌഹൃദംപോലുമുണ്ടാകുന്നുണ്ട്.

ബീഡിക്ക് തീകൊളുത്തി അവര്‍ നാട്ടിലെ മഴക്കാലത്തെക്കുറിച്ചും
അമ്മയുണ്ടാക്കുന്ന മീന്‍കറിയെക്കുറിച്ചും സംസാരിക്കുകയാണ്.
സംസാരം പതുക്കെ
പ്രണയത്തിലേക്കും രഹസ്യക്കാരിയിലേക്കും തിരിയുന്നുണ്ട്.

സൂചനകളില്‍നിന്ന് ഇരുവരുടേയും
രഹസ്യക്കാരി ഒരാള്‍തന്നെയെന്ന്
ഇരുവരും തിരിച്ചറിയുന്നു.
 
സംസാരം കേട്ട് ഉറങ്ങിക്കിടന്നയാള്‍
എഴുന്നേക്കുന്നു
ഒരു ബീഡിക്ക് തീകൊളുത്തുന്നു

സൂചനകളില്‍നിന്ന്
സ്വപ്നത്തില്‍ സംസാരിച്ചവരുടെ
രഹസ്യക്കാരി തന്നെയാണ്
തന്റേതെന്ന് അയാളും തിരിച്ചറിയുന്നുണ്ട്.)

വീഞ്ഞ് എന്ന നഗരം
വീഞ്ഞ് എന്ന നഗരത്തിലെ രാത്രികള്‍
തെരുവിലെ മെഴുകുതിരികളെപ്പോലെ
അഴിഞ്ഞുലയുന്നു.
എല്ലാവരും നോട്ടമിടുന്ന
കുള്ളന്റെ സുന്ദരിയായ ഭാര്യയെപ്പോലെ
ചുളുങ്ങിക്കൂടുന്നു.

ട്രപ്പീസ് കളിക്കാര്‍ക്ക് മാത്രം കയറിവരാവുന്ന
ഒരു വീട്ടിലാണ് താമസിക്കുന്നത്.
കോണിപ്പടിക്ക് ചുവട്ടില്‍നിന്ന്
കുട്ടിക്കരണം മറിഞ്ഞ് കിടപ്പുമുറിയിലേക്കെത്തുന്ന
വിരുന്നകാര്‍ക്ക് മാത്രമാണ്
എന്റെ കന്യകമാരുടെ ആലിംഗനം ലഭിക്കുക. 
 
മുകളിലേക്കെറിഞ്ഞ തൊപ്പികള്‍ക്ക് തിരിച്ചെത്താന്‍
പാകത്തിന് കൈകളെ ക്രമീകരിക്കുകയാണ്.
തുവാലയില്‍നിന്ന് പറത്തിയ പ്രാവുകള്‍
ഇതുവരെ തിരിച്ചെത്തിയിട്ടില്ല. 

(ഈ നഗരത്തില്‍
വീഞ്ഞ്
രഹസ്യങ്ങളുടെ താക്കോലാണ്.

വിദൂഷകന്റെ വീട്
ഇലകള്‍ പൊഴിഞ്ഞുതീര്‍ന്ന
ഒരു മരത്തിന് കീഴേയാണ്.)

ക്ഷണിക്കപ്പെടാത്ത അതിഥികള്‍
നിറഞ്ഞിരിക്കുന്ന വീട്ടില്‍നിന്നും
പരിചാരികമാര്‍ ഒളിച്ചോടുകയാണ്.

കുഴിയിലേക്ക് കാലുംനീട്ടി ഇരിക്കുന്നവരുമായി
എനിക്ക് ബന്ധമില്ല.
ബീഡി മണക്കുന്ന അവരുടെ പാട്ടുകള്‍
എന്നെ ഭ്രാന്ത് പിടിപ്പിക്കുന്നില്ല.
വ്രണം പൊതിഞ്ഞ അവരുടെ കാലുകള്‍ക്ക്
കാവല്‍ നില്‍ക്കുന്ന ഈച്ചകളുടെ നേതാവ് മാത്രമാണ്
ഞാന്‍.

വീഞ്ഞ് എന്ന ഗ്രാമം
തിരക്ക് പിടിച്ച ബസിലേക്ക് കയറുമ്പോള്‍
അനാവൃതമാകുന്ന നിന്റെ കണങ്കാലുകളുടെ കാഴ്ചയാണ്
എന്റെ ഏറ്റവും വില പിടിച്ച ഓര്‍മ്മ.

(ഒരു ഗുണ്ടാനേതാവിന്റെ ഇടിവളയാണ്
ഞാന്‍.
പോലീസ് സ്റേഷന്‍ ആക്രമിക്കാനോ
എതിര്‍സംഘത്തിലെ ഒരുവനെ
കുനിച്ച് നിര്‍ത്താനോ എനിക്ക് മടിയില്ല.
ഒത്തുതീര്‍പ്പ് മേശയില്‍
കപ്പിനും ചുണ്ടിനുമിടയില്‍
എന്റെ ഇടികൊണ്ട് നീ തൂറും.)

എന്തെന്നാല്‍
ചുംബനം മുഖം മുറിഞ്ഞുപോയ
രണ്ടുപേര്‍ തമ്മിലുള്ള സന്ധിസംഭാഷണമാകുന്നു.

ബലൂണുകള്‍

മുഷിപ്പന്‍ ദിനങ്ങളെക്കുറിച്ചുള്ള സംസാരമാണ്
ചുറ്റും നടക്കുന്നത്.

മറ്റൊരു ഗ്രഹത്തില്‍ മേഞ്ഞു നടക്കുന്ന
പശുക്കളെ ഓര്‍ക്കുകയാണ്
പുല്ല് തിന്ന് കഴിയുമ്പോള്‍
അവയെ ആട്ടിത്തെളിച്ച് കൊണ്ടുവരാന്‍
ഒരിടയനെ നോക്കുകയാണ്.

അന്യഗ്രഹങ്ങളില്‍നിന്ന് ഭൂമിയിലേക്കെത്താനുള്ള
ഊടുവഴികള്‍ എനിക്കറിയാം.
നാരങ്ങ മിഠായികള്‍കൊണ്ട് നിര്‍മ്മിച്ച
ഒരു വീടിന്റെ വേലി നൂണ്ടാല്‍
അന്യഗ്രഹ വണ്ടികള്‍ നിര്‍ത്തുന്ന ചാമ്പമരത്തിന്റെ
ചോട്ടിലെത്താം.

കാട്ടില്‍
ചിലയിനം കുതിരകള്‍ക്ക് മാത്രമറിയാവുന്ന വഴികളിലൂടെ
ആ വണ്ടി അന്യഗ്രഹങ്ങളിലെത്തുന്നു,
തിരിച്ചുപോരുന്നു.

വൈകുന്നേരം
കുണ്ടന്മാരെ തപ്പിയിറങ്ങുന്ന കിഴവന്മാരുടെ ലിംഗംപോലെ
ഞാന്‍ ഉണര്‍ന്നിരിക്കുന്നു.
എപ്പോള്‍ വേണമെങ്കിലും ഇറങ്ങിപ്പോകാന്‍
പാകത്തിന് തയ്യാറായിരിക്കുന്നു.
വെള്ളേം വെള്ളയുമിട്ടാല്‍ നാട്ടുകാരെ പറ്റിക്കാമെന്ന്
പറഞ്ഞതെന്തിനാണ്.

തപ്പിയും തലോടിയും
കുണ്ടനെ ഒരുക്കിയെടുക്കുകയാണ്.
മീശയും
നെഞ്ചിലെ രോമങ്ങളും
ഒതുങ്ങിയ വയറും
എനിഗ്മയിലെ വരികള്‍ മൂളുകയാണ്.

ആസക്തിയുടെ പ്രമാണങ്ങള്‍ പഠിക്കാനെളുപ്പമാണ്:-
തുടയിടുക്കില്‍നിന്ന് മുഖമുയര്‍ത്തുമ്പോള്‍
കുണ്ടന്റെ മുഖം ചുളുങ്ങിയിരിക്കുന്നു.
ഇടയ്ക്കെങ്കിലും ഒന്ന് കുളിക്കാന്‍ പറഞ്ഞ്
ചിറി തുടയ്ക്കുന്നു.
മുഷിപ്പന്‍ ദിനങ്ങള്‍
വയലിലേക്ക് നിറയെ കൊയ്ത്തുകാരുമായി പോകുന്ന
ട്രാക്ടറിനെ ഓര്‍മ്മിപ്പിക്കുന്നു.

ഓര്‍മ്മകള്‍ക്ക് മുകളില്‍
ഓര്‍മ്മകള്‍ അടുക്കിവെച്ച് നമ്മള്‍ ചീര്‍ത്ത് വീര്‍ത്തിരിക്കുന്നു.
എണ്ണപ്പാട നിറഞ്ഞ തടാകംപോലെ
ആയിരിക്കുന്നു.
പ്രാണവായു കിട്ടാതെ ചത്തടിയുന്ന മീനുകളുടെ ഗന്ധമാണ്
നമ്മുടെ ജീവിതങ്ങള്‍ക്ക്. 

ഒരിക്കലും മുറിച്ച് കടക്കാനാവാത്ത
ചില നദികളുണ്ട് ഓര്‍മ്മകളില്‍
ഒഴുക്ക് നിലച്ചുപോയ അവയുടെ തണുപ്പിലാണ്
നമ്മള്‍ ജീവിക്കുന്നത്.

ഈ മഴ പഠിപ്പിക്കുന്നത്
എനിക്ക് നൃത്തം ചെയ്യാന്‍ അറിയില്ല
എന്ന് മാത്രമാണ്.
എന്നാലും എത്ര തുറന്നുവെച്ചാലും അടഞ്ഞുപോകുന്ന
ജനലിനെ ഞാന്‍ പ്രണയിക്കുന്നു.
അതിലൂടെ വരുന്ന കാറ്റിന്റെ നിരാശാഭരിതമായ സംഗീതത്തിലേക്ക്
ഞാനെന്നെ വീണ്ടും വീണ്ടും വലിച്ചെറിയുന്നു.

ഭോഗം തുടങ്ങുമ്പോള്‍ പൊടുന്നനെ ശൂന്യമാകുന്ന
അരക്കെട്ടാണ് നമ്മളെ ഇത്രകാലം ബന്ധിപ്പിച്ച് നിര്‍ത്തിയത്.

(ഇനിയും
യാത്ര പുറപ്പെടാത്ത
ഒരു തീവണ്ടി
തൊണ്ടയില്‍ കുരുങ്ങിപ്പോയ
ഒരു കരച്ചില്‍

വളരെ പതിഞ്ഞ ശബ്ദങ്ങളില്‍ മാത്രം ഉമ്മ വെയ്ക്കുന്നവര്‍
ഒരു നഗരത്തില്‍നിന്ന് മറ്റൊരു നഗരത്തിലേക്ക്
നിശ്വാസങ്ങളെ കടത്തികൊണ്ടുപോകുന്നവര്‍
ചുണ്ണാമ്പും പുകയിലയും മാത്രമുള്ള കടത്തിണ്ണകളില്‍
ആരെയോ കാത്തിരിക്കുന്നവര്‍)

പ്രണയം കൈമാറിയ ബലൂണുകള്‍ വീര്‍ത്ത് പൊട്ടുന്നത് കേട്ട്
ഉറക്കത്തില്‍ ഞെട്ടുന്നുണ്ട് നമ്മുടെതന്നെ ഓര്‍മ്മകള്‍

പ്രണയം അവശേഷിപ്പിക്കുന്നത്
വിയര്‍പ്പില്‍ മുങ്ങിയ ഏതാനം തലയിണകള്‍ മാത്രമാണ്
എന്നാലും അതിന്റെ ആരവങ്ങള്‍
അടങ്ങുന്നില്ല.
വിഭവസമൃദ്ധമായ ഊണിനിടയില്‍
തൊണ്ടയില്‍ തടഞ്ഞ മുള്ളുപോലെ
നീയെന്നെ വലിച്ചെറിയുന്നു.

(വിവാഹത്തിനുശേഷമുള്ള
എല്ലാ ബന്ധങ്ങളും വിവാഹേതിര ബന്ധങ്ങളായി മാത്രം
ചുരുങ്ങിപ്പോകുന്നു.)

യുദ്ധത്തില്‍ തോറ്റോടിയ മുടന്തന്‍ കുതിരകളുടെ പേരിലാണ്
നിന്റെ ഗ്രാമം ഇന്ന് അറിയപ്പെടുന്നത്.
ആ ചുവപ്പന്‍ കുതിരകള്‍
നാണക്കേടിന്റെ പര്യായമായി നാട്ടില്‍ അലഞ്ഞുതിരിയുന്നുണ്ട്.
മുടന്തന്‍ കുതിരകളുടെ നോട്ടക്കാരെന്നാണ്
നീയും നിന്റെ പിതാവും ഇപ്പോള്‍ അറിയപ്പെടുന്നത്.

പുരോഹിതന്റെ മുഷിപ്പന്‍ ഉപദേശ പ്രസംഗം കേട്ടിരുന്ന
ജനക്കൂട്ടം രഹസ്യമായി കൈമാറിയിരുന്നത്
കോട്ടവായ്കളായിരുന്നു.

ഉപ്പുകാറ്റിന്റെ ഗന്ധമുള്ള നിന്റെ മുലക്കണ്ണുകളില്‍
ചുംബിക്കുകയാണ്.
വില കുറഞ്ഞ തമാശകള്‍ പറയുന്ന
ദ്രവിച്ച വള്ളങ്ങളും
ചാകര വരുമ്പോള്‍ മാത്രം വഴിവാണിഭത്തിന് വരുന്ന
സ്ത്രീകളും അത് നോക്കി നില്‍ക്കുകയാണ്.
അവരും പരസ്പരം ചുംബിക്കുകയും
കാമുകന്മാരെ ഓര്‍ക്കുകയും ചെയ്യുന്നുണ്ട്.

പാര്‍ക്കിലെ ബഞ്ചിന് ചായം തേക്കുന്നത്
കമിതാക്കളുടെ ഉമിനീരും വിയര്‍പ്പുമാണ്.  

(പ്രണയം ഒരു മതമാണെങ്കില്‍
ഞാനതിന്റെ പോപ്പാണ്
അള്‍ത്താരയില്‍ ഞാനൊരു പുലിയാണ്
പള്ളിമണി മുഴങ്ങുമ്പോള്‍
ഞെട്ടിയുണരുന്നത് കുട്ടിക്കാലത്തെ
പേടികൊണ്ടാണ്.   

കാലിന്മേല്‍ കാലും കയറ്റിവെച്ച്
കുര്‍ബാന ചൊല്ലുകയാണ്.
രാത്രികാലങ്ങളില്‍ മാത്രം
അപ്പവും വീഞ്ഞും വാഴ്ത്തി വിതരണം ചെയ്യുകയാണ്.
എന്റെ പെണ്‍കുട്ടികള്‍
നില്‍ക്കുന്ന വരിയില്‍നിന്ന് മാലാഖമാര്‍പ്പോലും
പുറത്താക്കപ്പെടുന്നുണ്ട്.

അഴിഞ്ഞാട്ടക്കാര്‍ക്ക് മാത്രം
പ്രവേശനമുള്ള പള്ളിയില്‍
ഒരുവളെ അള്‍ത്താരയില്‍ നിര്‍ത്തി ഭോഗിക്കാന്‍
തയ്യാറെടുക്കുകയാണ് ഞാന്‍.

സ്ളീവ്ലെസിട്ട കന്യാമറിയവും
റെയ്മണ്ടില്‍ കുളിച്ച് നില്‍ക്കുന്ന ക്രിസ്തുവും
എന്തിനും തയ്യാറായി നില്‍ക്കുന്നുണ്ട്.
ചൂണ്ടുവിരലിന്റെ ദിശയൊന്ന് മാറിയാല്‍
അരയിലൊളിപ്പിച്ച ചാട്ടയെടുക്കാന്‍
എന്റെ ഗുണ്ടയ്ക്ക് ഒരു പേടിയുമില്ല.
പാതിരിമാരെയും കന്യാസ്ത്രീകളെയും അവന്‍ പള്ളിയില്‍നിന്ന്
അടിച്ച് പുറത്താക്കും.

വേണ്ടാതീനങ്ങളുടെയും പ്രലോഭനങ്ങളുടെയും
ഒരു ദേശമാണ് എന്റെ സ്വപ്നം.
ആദം ഹവ്വ എന്നീ ദ്വീപുകള്‍ക്കിടയില്‍
എന്റെ കൊമ്പന്‍ സ്രാവുകള്‍ ദിക്കുതെറ്റിയലയുന്നത്
ആരുമറിയുന്നില്ല.

പരാജയപ്പെട്ടവര്‍ ഉപേക്ഷിച്ചുപോയ
ചെരുപ്പുകള്‍കൊണ്ട് പള്ളിമേട നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നു.
എനിക്ക് വഴങ്ങിത്തരാത്ത ഒരാളേയും കുമ്പസാരക്കൂടിന്
മുമ്പില്‍ ഞാന്‍ നിര്‍ത്തുന്നില്ല. 

വീഞ്ഞും മുദ്രാവാക്യങ്ങളുമായി
പള്ളിമൈതാനം നിറയുന്ന കള്ളന്മാരെ മട്ടുപ്പാവില്‍നിന്ന്
ആശീര്‍വദിക്കുന്നതില്‍ ഞാന്‍ ആഹ്ളാദിക്കുന്നുണ്ട്.
തിരഞ്ഞെടുത്ത ചിലരെ മാത്രമാണ്
രഹസ്യമുറിയില്‍വെച്ച് ആലിംഗനം ചെയ്യുന്നത്.)

വളവിനപ്പുറം മറ്റൊരു വളവാണ്

തീ പിടിച്ചവന് എന്താണ് പറയാനുള്ളത്
ഉറഞ്ഞുപോയ ഒരു കെട്ട് വെള്ളവുമായി ഒരാള്‍
തന്നെ കാണാന്‍ വരുന്നുമെന്നോ?
ഹിമയുഗത്തിലെ കഥകള്‍ നിറഞ്ഞ
ഒരു ഹസ്തദാനംകൊണ്ട് അയാള്‍ നിന്നെ അനശ്വരനാക്കുമെന്നോ? 

ഒന്നര വയസുള്ള മകനേയുംകൊണ്ട് 
ഭ്രമണപഥത്തില്‍ നടക്കാനിറങ്ങുകയാണ്.
പുറത്താക്കപ്പെട്ട ഉപഗ്രഹങ്ങള്‍ക്കും
ഉല്‍ക്കകള്‍ക്കുമിടയില്‍
അവന്‍ തുമ്പികളെ പിടിച്ച് കളിക്കുന്നു. 

കാര്‍ലോസ് സന്താന

ഞാന്‍

കാര്‍ലോസ് സന്താനയുടെ

വെപ്പാട്ടി.

മെക്സിക്കോയിലേക്കുള്ള തീവണ്ടിയിലിരിക്കുന്നു.

ഇന്ന് ഞങ്ങള്‍ക്കൊരു കളിയുണ്ട്.

ഗിത്താറും ഡ്രമ്മും ചേര്‍ന്നാല്‍

ജനക്കൂട്ടം ഇളകിമറിയുന്നത് ഞങ്ങള്‍ പലതവണ

കണ്ടതാണല്ലോ?

തുണിയുടുകാത്ത ഒരുവന്റെ

ആടുന്ന ലിംഗംപോലുള്ള ജനക്കൂട്ടത്തെ മാത്രമാണ്

നിനക്ക് പരിചയം.

കൈയ്യില്‍ ബിയറോ ചുരുട്ടോ ഇല്ലാത്തവര്‍

നിന്റെ ആള്‍ക്കൂട്ടങ്ങളില്‍നിന്ന്

പുറത്താക്കപ്പെടാന്‍ തുടങ്ങിയത്

ഞാനുമായി കൂട്ടുകൂടിയതിനുശേഷമാണ്.

പാരീസിലെ ചില മുന്തിയ ബാറുകളിലെ

വീഞ്ഞുപാത്രങ്ങളുടെ മുഖമാണ് എനിക്കെന്ന്

നീ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്.

നിന്നില്‍ ആടിയുലഞ്ഞ്

നിന്റെ പേരെഴുതിയ ബാനറുകള്‍ക്ക് കീഴില്‍നിന്ന്

നൃത്തമാടുന്ന ജനകൂട്ടമാകാന്‍

ആഗ്രഹിക്കുന്നുവെന്ന്

ഞാനും പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്.

വുഡ്സ്റോക്കില്‍നിന്ന്

ഭൂമിയെ മെരുക്കിയെടുക്കാനുള്ള നിന്റെ യാത്ര തുടങ്ങിയിട്ട്

വര്‍ഷങ്ങള്‍ പലതായിരിക്കുന്നു.

നീ കടന്നുപോയ പല രാജ്യങ്ങളും

ഇപ്പോള്‍ ഗിത്താറിന്റെ ഭാഷയിലാണ്

സംസാരിക്കുന്നത്.

ഭൂമിയും ഗിത്താറും തമ്മിലുള്ള രഹസ്യബന്ധത്തെക്കുറിച്ച്

നിന്റെ വിരലുകള്‍ക്ക് മാത്രമാണ്

അറിയാവുന്നത്.

ഭൂമിയും ഒരു ഗിത്താറായി മാറിക്കൊണ്ടിരിക്കുകയാണെന്ന്

നീ പറയാതെ പറയുന്നു.

ഭൂമി ഇനി ഉരുണ്ടതല്ല

ഒരു ഗിത്താറുപോലെ പരന്നതാണ്.

അതിന്റെ തന്ത്രികളില്‍ നമ്മള്‍ ഇണചേര്‍ന്ന

രാത്രികളെ രേഖപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു.

ജനക്കൂട്ടത്തെ ഇളക്കിമറിച്ച നിന്റെ വിരലുകളെ

രേഖപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു.

നീ മെക്സിക്കോയിലെ

ഒരു കാട്ടില്‍നിന്നാണ് വരുന്നത്.

കളിക്കൂട്ടുകാരായ മുയലുകളെക്കുറിച്ചും

പുല്‍ച്ചാടികളെക്കുറിച്ചുമുള്ള ഓര്‍മ്മകളാണ്

ഓരോ വേദിയിലും നീ പങ്കുവെയ്ക്കുന്നത്.

കാട്ടുമുയലുകളുടെ പാട്ടുകളെ

മനുഷ്യരുടെ ഭാഷയിലേക്ക് വിവര്‍ത്തനം ചെയ്യാനുള്ള

ശ്രമങ്ങളാണ് നടത്തുന്നത്.

നീന്തല്‍ക്കുളം, സന്താന എന്നീ രൂപകങ്ങള്‍

ചെയ്തുകൂട്ടുന്ന വഷളത്തരങ്ങള്‍

രൂപകങ്ങളെക്കുറിച്ചുള്ള ആദ്യചിന്തകള്‍ തുടങ്ങുന്നത്

നീ ഉപേക്ഷിച്ചുപോയ

നീന്തല്‍ക്കുളങ്ങളില്‍നിന്നാണ്.

വൃത്തങ്ങള്‍ക്കും ചതുരങ്ങള്‍ക്കുമിടയില്‍

നീന്തല്‍ക്കാര്‍ക്ക് വഴിപിഴക്കുന്നതെവിടെയാണെന്ന്

ഞാനോര്‍ക്കുകയാണ്.

നിന്റെ നീന്തല്‍ക്കുളങ്ങളില്‍

എല്ലാവരും ചതിക്കപ്പെടുകയാണ്.

അടുത്ത ആയത്തിന് നീന്തല്‍ക്കാരെല്ലാം

പുറത്താക്കപ്പെടുകയാണ്.

(തെരുവിലെ അണ്ടിവില്‍പ്പനക്കാരും

നീന്തല്‍ക്കുളത്തിലെ തെമ്മാടികളും

അവിശുദ്ധമായതെന്തോ ചെയ്തുകൂട്ടുന്നുണ്ട്.

പുത്തന്‍ അടിവസ്ത്രങ്ങള്‍ ശേഖരിക്കുന്ന

കുട്ടികളാണ് അവര്‍ക്കിടയില്‍.

അവരുടെ ചുണ്ടില്‍ ബീഡി പുകയുന്നു

കഞ്ചാവിന്റെ മണമുള്ള അവരുടെ പുറകെ

അടിവസ്ത്രങ്ങള്‍ക്കായി

പായുന്ന ജലയാത്രികരുടെ

ദൃശ്യങ്ങളാണ് നഗരത്തിന്

ഒരു കാഴ്ചബംഗ്ളാവിന്റെ രൂപംനല്‍കുന്നത്.)

നിന്റെ വിരലുകള്‍ ചുഴറ്റിയെറിഞ്ഞ

ഏത് രാത്രിയുടെ പ്രലോഭനമാണ്

ജലയാത്രികരുടെ തുറമുഖങ്ങളെ തെറ്റിച്ചുകളയുന്നത്.

അവരുടെ വഴികളില്‍ പാട്ടിന്റെ ഏത് വരികളാണ്

നീ വാരിവിതറിയിരിക്കുന്നത്.

രഹസ്യവേഴ്ചക്കിടയിലെ ആലിംഗനങ്ങളിലാണ്

നമ്മള്‍ ജീവിക്കുന്നത്.

അടയ്ക്കാന്‍ മറന്നുപോയ വാതില്‍വിടവിലൂടെ വരുന്ന

വെളിച്ചത്തില്‍ നമ്മള്‍ ചുംബിക്കുകയാണ്.

ഒഴുവുനേരങ്ങളില്‍

നിന്റെ കൂട്ടത്തില്‍ നഗരത്തിലിറങ്ങി

ചെറ്റത്തരങ്ങള്‍ കാണിക്കണം.

കഞ്ചാവോ മറ്റേതെങ്കിലും മുന്തിയയിനങ്ങളോ വീശിയെറിഞ്ഞ്

നാട്ടുകാരെ വിറപ്പിക്കണം.

ഒരു ഗിത്താര്‍കൊണ്ട് നഗരത്തെ

പൊളിച്ചടുക്കണം.

-നീയും പുല്‍ച്ചാടികളും തമ്മിലുള്ള ബന്ധത്തിന്റെ

അത്രപോലും വലുതല്ല ഞാനും നീയും തമ്മിലുള്ളതെന്ന്

ആരും പറയാതെതന്നെ എനിക്കറിയാം.

നീ എറിക് ക്ളാപ്ടനെ ആലിംഗനം ചെയ്യുന്ന

വേഗത്തില്‍ എനിക്ക് നിന്നെ ആലിംഗനം ചെയ്യാനാവില്ല

നീ ആമി വൈന്‍ഹൌസിനോട് പിറുപിറുക്കുന്ന ഭാഷയില്‍

എനിക്ക് നിന്നോട് സംസാരിക്കാനാവില്ല.

നമ്മുടെ ഭാഷ

ജനക്കൂട്ടത്തിന് മാത്രം മനസിലാകുന്നതാണ്.

നമ്മള്‍ സംഭാഷണം തുടങ്ങുമ്പോള്‍

ജനകൂട്ടം ആടിയുലഞ്ഞ് തുടങ്ങുന്നു-

എന്നാലും സന്താന

എന്റെ തെരുവിന് ഞാന്‍ നിന്റെ പേരിടുന്നു.

എന്റെ ചുവപ്പന്‍ കുപ്പായങ്ങളിലെ കുടുക്കുകള്‍ക്ക്

നിന്റെ ഗന്ധം നല്‍കുന്നു.

പുറത്തുപറയാന്‍ കൊള്ളാത്ത

എല്ലാത്തരം കളികള്‍ക്കും നിന്റെ ഓര്‍മ്മകള്‍ പകുത്തു നല്‍കുന്നു.

(രൂപകങ്ങളുടെ ലോകം

ഒരു മൂന്നാംകിട ലോകമാണ്

അവിടെ നിറയെ ചീഞ്ഞമണമുള്ള

കുളങ്ങളാണ്.)

ഒരു കുളവും നീന്തല്‍ക്കാരനും

ഗിത്താറുമുണ്ടെങ്കില്‍ ആര്‍ക്കും

നീയും ഞാനുമാകാം.

എന്നാല്‍ പിരിഞ്ഞുപോകുന്ന ജനകൂട്ടത്തെ

തിരിച്ചുകൊണ്ടുവരാന്‍ എനിക്കും നിനക്കുമല്ലാതെ

ആര്‍ക്ക് സാധിക്കും.

മുഴങ്ങാനായി കാഹളങ്ങള്‍ ഒരുപാട്

ബാക്കിയുള്ളപ്പോഴാണ്

നമ്മള്‍ നിശ്ശബ്ദമായ മുറികളന്വേഷിച്ച്

യാത്ര തിരിക്കുന്നതെന്ന് നീ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്.

നിന്റെ ജനക്കൂട്ടം

നിറയെ ഇലകളുള്ള ഒരു മരമായി മാറുന്ന

കാഴ്ചയുണ്ട്.

അവസാനത്തെ ഇലയും കൊഴിഞ്ഞുവീഴുംവരെ

നീ ഗിത്താര്‍ വായിക്കുന്നു.

നൃത്തമാടുന്ന പെണ്‍കുട്ടികളുടെ

നനഞ്ഞ അടിവയറുപോലെ

നീയെനിക്ക് സുപരിചിതനാണ്.

നിന്റെ മുഖത്തിന് ഉറങ്ങിക്കിടക്കുന്ന ജിപ്സികളുടെ

മുഖവുമായി ഏറെ സാമ്യമുണ്ടെന്ന് ഞാന്‍ കണ്ടുപിടിച്ചിരിക്കുന്നു.

നീയുറങ്ങുമ്പോള്‍ ഒരു സിംഹത്തെ കാവല്‍നിര്‍ത്താന്‍

ഒരുങ്ങുകയാണ് ഞാന്‍.

അരികില്‍ ഒരു മണ്‍കൂജ നിറയെ വീഞ്ഞും

ഗിത്താറുണ്ടാകും.

പഴുത്തുനാറിയ മുറിവില്‍നിന്ന് വലിച്ചൂരിയെടുത്ത

മുള്ളുപോലെ നാം ഉപേക്ഷിക്കപ്പെടുകയാണ്.

നിലയ്ക്കാത്ത കൈയ്യടികള്‍ക്കൊടുവില്‍

നമ്മള്‍ ആലിംഗനം ചെയ്തുനില്‍ക്കുന്ന രംഗത്തോടെയാണ്

എല്ലാ നാടകങ്ങളും അവസാനിക്കുന്നത്.

പ്രാചീനനഗരങ്ങളില്‍നിന്ന് വിരുന്നെത്തിയവരാണ്

ഊണുമേശയ്ക്ക് ചുറ്റുമിരിക്കുന്നത്.

ഗിത്താറില്‍നിന്ന് നീ വിളിച്ചുണര്‍ത്തിയ

പെണ്‍കുട്ടികള്‍ എന്തിനും തയ്യാറായി നില്‍ക്കുന്നുണ്ട്.

പുള്ളിമാനിന്റെ നിലവിളിയും

തീയില്‍ ചുട്ടെടുത്ത പന്നിത്തുടകളുമെല്ലാമായി

വിരുന്ന് കൊഴുക്കുകയാണ്.

ഉപഗ്രഹങ്ങളില്‍നിന്ന് മടങ്ങിവന്നവരുടേതുപോലുള്ള

മുഖഭാവവുമായി നമ്മള്‍ കിടപ്പുമുറിയിലിരിക്കുന്നു.

നീയൊരു മെക്സിക്കന്‍ നാടോടിഗാനം മൂളുന്നുണ്ട്.

ഞാനത് കൊതിയോടെ കേട്ടിരിക്കുകയാണ്.

കന്യകമാരെ കുരുതികൊടുത്ത് വളര്‍ത്തിയെടുത്ത

ഓറഞ്ചമരങ്ങളെക്കുറിച്ചുള്ള പാട്ടാണ്.

വാറ്റുപുരകളിലെ കാവല്‍ക്കാരെക്കുറിച്ചും

അവരുടെ വലിയ ചന്തിയുള്ള ഭാര്യമാരെക്കുറിച്ചുമുള്ള

പാട്ടാണ്.

പാട്ടിനിടയിലും എനിക്കുള്ള ചുംബനങ്ങളില്‍

നീ പിശുക്കു കാണിക്കുന്നില്ല.

രാജ്യങ്ങളില്ലാത്തവന്റെ കുപ്പായം

അല്പകാലമെങ്കിലും
വണ്ടുകളുടെ സായാഹ്നങ്ങള്‍ ആസ്വദിച്ചാലോയെന്ന
ചോദ്യത്തിന് പിന്നാലെയാണ്
നമ്മളിപ്പോള്‍.

വണ്ടുകളെക്കുറിച്ച് ഒന്നും പറയാനില്ലാത്ത
ഒരു തലമുറ ഇവിടെ ജീവിച്ചിരുന്നു എന്നതിന്
ഇതില്‍പ്പരമെന്ത് തെളിവാണ് വേണ്ടത്.
വാതിലുകള്‍കൊണ്ട് നിര്‍മ്മിച്ച വീടാണ് നീയെന്ന്
വണ്ടുകളുടെ രാജ്യത്തെ കഥകള്‍ വെളിപ്പെടുത്തുന്നു.

എന്തോ പറയാന്‍ വാതുറന്നപ്പോള്‍
കൊല്ലപ്പെട്ടതുപോലെയാണ് നമ്മുടെ തലമുറയുടെ ജീവിതം.
അതിന്റെ വേരുകള്‍ അജ്ഞാതദേശങ്ങളില്‍ കുടിപാര്‍ക്കുന്നു.
അവിടെ ഏറ്റവും അപരിചിതമായ ഭാഷയില്‍
നാണയങ്ങളും കൈയ്യുറകളും കൈമാറുന്നത് നമ്മളാണ്.

വണ്ടുകളുടെ രാജ്യം
മറ്റേത് രാജ്യംപോലെയുമാണെന്ന് നമ്മള്‍
കരുതുന്നു.
അവിടെ പരിചയപ്പെട്ടവരുടെ സംഭാഷണങ്ങള്‍
പുഴുങ്ങിയ മുട്ടകളുടെയും മുല്ലപ്പൂക്കളുടെയും
തെരുവില്‍ കണ്ടുമുട്ടിയവരുടേതുപോലെയായിരുന്നു.

എന്നോ മുങ്ങിപ്പോയ
ഒരു കപ്പലിന്റെ ചിത്രം തുന്നിയ കുപ്പായമാണ്
നമ്മള്‍ കൈമാറുന്നത്.
വണ്ടുകളുടെയും തോറ്റുപ്പോയ കടല്‍ക്കൊള്ളക്കാരുടെയും
ഓര്‍മ്മകളില്‍ മാത്രമാണ്
ആ കപ്പലിനെക്കുറിച്ച് പറയുന്നത്.

(ആ കുപ്പായം രാജ്യങ്ങളില്ലാത്തവരുടെ അടയാളമായി മാറിയത് പൊടുന്നനെയാണ്.)

വണ്ടുകളുടെ ആത്മാക്കള്‍

ആത്മാക്കളെ ആവിയില്‍
പുഴുങ്ങിയെടുക്കുന്ന വീടുകളുടെ തെരുവിലേക്കാണ്
നമ്മള്‍ യാത്ര ചെയ്യുന്നത്.
അവിടെ
മുഖത്തോട് മുഖംനോക്കിനിന്ന് ഗിത്താര്‍ വായിക്കുന്ന
രണ്ടുപേരെ നമ്മള്‍ കാണുന്നു.
അവര്‍ ഗേകളാണെന്നും ഡ്രം വായിക്കുന്നയാളുടെ
കണ്ണുതെറ്റിയാല്‍ ചുംബിക്കുമെന്നും നമ്മള്‍ മനസിലാക്കുന്നുണ്ട്.

ഗിത്താറുകളുടെ രാത്രിയില്‍
വണ്ടുകള്‍ക്കെന്താണ് കാര്യമെന്ന് ചോദിക്കാന്‍പ്പോലും
നമ്മുക്ക് സാധിക്കുന്നില്ല.

വസന്തം വരുമ്പോള്‍ കുപ്പായം മാറുന്ന
വണ്ടുകളാണ് നമ്മുടെ യാത്രകളെ നിറമുള്ളതാക്കി മാറ്റിയത്.
നിറങ്ങളില്‍ മുങ്ങാതെ ഈ തെരുവുകളില്‍നിന്നും
പുറത്തിറങ്ങാനാവില്ലെന്ന് നമ്മള്‍ തിരിച്ചറിയുന്നുണ്ട്.

(എല്ലാ നിറങ്ങളും മടുത്ത്
ബ്ളാക്ക് വൈറ്റ് ഫ്രെയിമിലേക്ക് ഒതുങ്ങിത്തരുന്ന
ഓന്തുകളോ
വിവസ്ത്രരാകുന്ന വണ്ടുകളോ ആണ്
ഈ തെരുവിനെ നിറങ്ങളുടെതാക്കിയത്.)

കടല്‍ക്കരയില്‍ അരക്കെട്ട് ചേര്‍ത്ത്
നൃത്തമാടുന്ന രണ്ടുപേര്‍ക്കിടയില്‍
നമ്മള്‍ പൂര്‍ണ്ണമായും ഒറ്റപ്പെട്ടുപോകുന്നു.
മറ്റാരെക്കാളും നന്നായി നൃത്തമാടാന്‍ നമുക്കറിയാമായിരുന്നു.
എന്നാലും ഒറ്റപ്പെട്ടുപോകുന്നു.

(കടല്‍ക്കരയില്‍ ഒറ്റപ്പെട്ടതിന്റെ ക്ഷീണം തീര്‍ക്കാനാണ് കുറഞ്ഞ മദ്യം മാത്രം വില്‍ക്കുന്ന നഗരത്തിലെ ബാറില്‍ മൂന്ന് രാവും പകലും നമ്മള്‍ തുടര്‍ച്ചയായി നൃത്തം ചെയ്തത്.)

എല്ലാവര്‍ക്കും മുഖംനോക്കാവുന്ന
ഒരു കണ്ണാടിയായി മാറണമെന്ന നിന്റെ ആഗ്രഹമാണ്
സാധിക്കാന്‍ പോകുന്നത്.
നീ നൃത്തമാടുന്നത് കാണുമ്പോള്‍
കണ്ണാടിയില്‍ സ്വന്തം മുഖം കാണുന്നതുപോലെ
തെരുവ് ഉണര്‍ന്നെഴുന്നേല്‍ക്കുന്നത് ഞാനറിയുന്നുണ്ട്.
നിന്റെ ചലനങ്ങള്‍ക്കിടയില്‍ രണ്ടുപേര്‍ക്ക് തടസമില്ലാതെ
സംസാരിക്കാനാകുന്നുണ്ട്.
ഒരുവേള അതിലൊരാള്‍ക്ക്
നിന്നിലൂടെ തെരുവ് മുറിച്ചുകടക്കാന്‍ പോലുമാകുന്നുണ്ട്.

വണ്ടുകളുടെ സായാഹ്നം

വീണ്ടും വണ്ടുകളുടെ
സായാഹ്നത്തിലേക്ക് മടങ്ങിവരുകയാണ്.
നഷ്ടപ്പെട്ടുപോയ മാമ്പഴക്കാലത്തെക്കുറിച്ചോര്‍ക്കുന്ന
ഗ്രാമങ്ങളെപ്പോലെയാണ് നമ്മളിപ്പോള്‍.
എറിഞ്ഞ കല്ലുകളെല്ലാം തിരിച്ചുവരുന്നത് കണ്ടുനില്‍ക്കുകയാണ്
നമ്മുടെ മാവുകള്‍.

തിരിച്ചുവരുന്ന കല്ലുകളുടെ കൂട്ടത്തില്‍
നമ്മള്‍ പകുത്തെടുത്ത മാമ്പഴങ്ങളുമുണ്ട്.

വണ്ടുകളുടെയും മാമ്പഴങ്ങളുടെയും മുടിയിഴകളുടെയും
സായാഹ്നങ്ങളാണ് നമ്മുടെ ഓര്‍മ്മകളില്‍ നിറയെ.
നുണക്കുഴികളുമായി സന്ധിസംഭാഷണങ്ങള്‍
നടത്തിയിരുന്ന മാവിന്‍ത്തോപ്പുകളിലേക്ക് നമ്മള്‍ മടങ്ങിപ്പോകുന്നു.

കല്ലുകളാണ് നഗരങ്ങളെ നിര്‍മ്മിച്ചതെന്ന് പഠിപ്പിച്ച
നീ തന്നെയാണ്
ഒരിക്കലുമെണ്ണിതീരാത്ത പൂച്ചരോമങ്ങളെക്കുറിച്ച്
ആദ്യമായി പറഞ്ഞത്.

(പൂച്ചകളെ ചാക്കില്‍ക്കെട്ടി തോട്ടിലെറിഞ്ഞിരുന്ന കുട്ടിക്കാലത്തെ എത്രവേഗമാണ് നമ്മള്‍ പുഴകടത്തിവിടുന്നത്.)

ഉന്മാദിനിയുമായി ഇണചേരാന്‍ ഇഷ്ടമില്ലെന്ന്
നിന്റെ ചലനങ്ങള്‍ വ്യക്തമാക്കുന്നുണ്ട്.
വോഡ്കയില്‍ വിരല്‍മുക്കി മൂന്നുവര്‍ഷം മുമ്പ്
നിര്‍ത്തിയിടത്തുനിന്നും ഗിത്താര്‍ വായിച്ചുതുടങ്ങാന്‍ സാധിക്കുമെന്ന്
നീ പറയുന്നു.

എന്റെ ഗന്ധം
ഗോതമ്പുപാടങ്ങള്‍ക്കിടയില്‍ നിര്‍ത്തിയിട്ടിരിക്കുന്ന
തീവണ്ടിയെ ഓര്‍മ്മിപ്പിക്കുന്നുവെന്ന്
പറഞ്ഞത് നീയാണ്.
എന്റെ ചുംബനങ്ങള്‍
പഴുതാരക്കാലുകള്‍കൊണ്ടലംങ്കരിച്ച
ഗ്ളാസില്‍ കിനഞ്ഞിറങ്ങുന്ന വോഡ്കയെ ഓര്‍മ്മിക്കുന്നുവെന്ന്
പറഞ്ഞതും നീ തന്നെ.

വണ്ടുകളുടെ പ്രണയം

ഭൂമിയിലെ ഏറ്റവും തിരക്കേറിയ
തുറമുഖമാണ് നീ.
അവിടെ കൈമാറ്റം ചെയ്യപ്പെടുന്ന ചരക്കുകള്‍
മറ്റൊരു ലോകത്തിലേക്കുള്ള കുറിപ്പുകളായിരുന്നു.

വണ്ടുകളുടെ പ്രണയം
നദികളുടെ കരയിലുള്ളവര്‍ക്ക് മാത്രം
മനസിലാകുന്ന ഭാഷയിലായിരുന്നു.
പാവനാടകങ്ങള്‍ കളിക്കുന്ന ഒരു ജനതയാണ്
അവര്‍ക്കുള്ള വസ്ത്രങ്ങള്‍ നെയ്തിരുന്നത്.

ആമസോണ്‍ നദിയിലൂടെ
ഒരു യുവതി ഒറ്റയ്ക്ക് തുഴഞ്ഞുവരുന്ന
ചങ്ങാടത്തിലാണ്
നമ്മുക്കുള്ള കഞ്ചാവും മയക്കുവെടികളും
കൊണ്ടുവരുന്നത്.
അവളുടെ രഹസ്യഭാഗങ്ങളില്‍ കൊത്തിവെച്ചിരിക്കുന്നത്
നമ്മുടെതന്നെ പേരുകളാണ്.
ചില ചിഹ്നങ്ങള്‍ ഗോത്രരാജ്യങ്ങളിലെ
രാജ്ഞിമാരുടെ കിടപ്പറയിലേക്കുള്ള വാതിലുകളാണ്.

ഓര്‍മ്മയിലേക്ക് കോവണികള്‍ ചാരിവെച്ച്
നമ്മുക്ക് യാത്ര തുടരാം.
ഏത് കോവണിയില്‍ കയറിയാലാണ്
നിന്നിലേക്കെത്തുകയെന്ന് നീ പറഞ്ഞിട്ടില്ലെങ്കിലും
നമ്മള്‍ യാത്ര തുടരുകയാണ്.

രാത്രിസത്രങ്ങളും ചൂതാട്ടകേന്ദ്രങ്ങളും
നിറഞ്ഞ ഒരു തെരുവിലാണ് നാമിപ്പോള്‍ നില്‍ക്കുന്നത്.
അവിടെവെച്ചാണ്് നമ്മള്‍
ആദിമജനത നട്ടുവളര്‍ത്തിയ പാട്ടുകള്‍ കേള്‍ക്കുന്നത്.
കടല്‍ ശാന്തമാകുന്നത് അഴിമുഖങ്ങളില്‍ മാത്രമാണെന്ന്
പാട്ടുകാരന്‍ പാടിക്കൊണ്ടേയിരിക്കുന്നു.

പായ്ക്കപ്പലുകളില്‍
വിദൂരനഗരങ്ങളിലേക്ക് പോകാനാണ് നമ്മളിവിടെയെത്തിയത്.
അവിടെ ഒരിക്കലും തിരിച്ചുവരാത്ത കപ്പലുകളിലെ നാവികര്‍
നമ്മളെ കാത്തിരിക്കുന്നു.

അപകടം പിടിച്ച മണങ്ങള്‍ പതുങ്ങിയിരിക്കുന്ന
ഒന്നായി നമ്മുടെ ജീവിതങ്ങള്‍ മാറിയിരിക്കുന്നു.
നശിച്ച മണങ്ങളുമായി എപ്പോള്‍ വേണമെങ്കിലും കയറിവരാവുന്നവര്‍ക്കായി
തുറന്നിട്ടിരിക്കുന്ന വാതിലാണ് ഞാന്‍.

(നിന്റെ മണമുള്ളതുകൊണ്ടുമാത്രമാണ് ആ നഗരത്തില്‍ ഇത്രയും കാലം ജീവിച്ചതെന്ന് ഒരു പെണ്‍കുട്ടിയും എന്നോട് പറഞ്ഞിട്ടില്ല.)

നമ്മുക്കിനി നാടോടികളെക്കുറിച്ചും
അവര്‍ ചെന്നുകയറുന്ന ഗ്രാമങ്ങളെക്കുറിച്ചും സംസാരിക്കാം.
കവിളില്‍ ജിപ്സികളുടെ ചിഹ്നം പതിപ്പിച്ച പെണ്‍കുട്ടിയുമായി
തെരുവിലലഞ്ഞു നടക്കാം.
കുന്നിന്‍മുകളിലെ അവളുടെ വീട്ടിലേക്ക്
ഉരുളക്കിഴങ്ങും ചീരയിലകളുമായി ചെന്നുകയറാം.

ഏത് ചിത്രകാരന്റെ ഭാവനയാണ്
അവള്‍ക്ക് ജിപ്സികളുടെ ജീവിതം സമ്മാനിച്ചതെന്നാണ്
ഇപ്പോളാലോചിക്കുന്നത്.
പൂക്കളുമായി കുന്നിറങ്ങുന്ന വൃദ്ധ പറയുന്നത്
അവളുടെ ചെമ്പന്‍ മുടികളെക്കുറിച്ചും
മുറിയില്‍ ഒളിച്ചിരിക്കുന്ന വസന്തത്തെക്കുറിച്ചുമാണ്.

കുതിരച്ചാണകത്തിന്റെ മണമുള്ള മുറികളില്‍നിന്നും
ഉണര്‍ന്നേഴുന്നേല്‍ക്കാത്ത പ്രവാചകന്മാരാണ്
നമ്മളെ നാടോടികളാക്കി മാറ്റിയത്.
ഗിത്താറില്‍നിന്ന് ഓറഞ്ചിന്റെ വിത്തുകളുമായി
ഒരാള്‍ ഇറങ്ങിവരുമെന്ന് തന്നെയാണ് നമ്മള്‍ പ്രതീക്ഷിക്കുന്നത്.

ബാര്‍ബി

മനുഷ്യനില്‍നിന്ന് മനുഷ്യനെ കണ്ടെത്താനുള്ള
ശ്രമങ്ങളാണ് നാമിപ്പോള്‍ നടത്തുന്നത്.
ആരുടെ മുഖമാണ് നിനക്ക് കൂടുതലായി ചേരുകയെന്ന്
എപ്പോഴും തിരഞ്ഞുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു.

എനിക്കിപ്പോള്‍ നിന്റെ മുഖവും
മുലകളുമറിയാം.
ഒന്ന് വലിച്ച് നീട്ടിയാല്‍ പതാകപോലെ തോന്നിപ്പിക്കുന്നതാണ്
നിന്റെ പ്രണയമെന്നും അറിയുന്നുണ്ട്.

വലിയ വീഞ്ഞുപെട്ടികള്‍പോലെ വിശാലമാണ്
നിന്റെ നഗരങ്ങള്‍.
പാവകളെയും
വിചിത്രരൂപികളായ മനുഷ്യരെയും മാത്രമാണ്
അവിടെ കാണുന്നത്.

ഹൃദയങ്ങള്‍ക്ക്
ഒരുമുറിയുടെ അത്രപോലും വലുപ്പമില്ലാത്തതാണ്
നമ്മുടെയൊക്കെ പ്രശ്നം.
തെരുവിലെ പഴക്കച്ചവടക്കാരന്റെ വീടിന്റെത്രപോലുമില്ല
നമ്മുടെ ഹൃദയങ്ങള്‍.
എന്നിട്ടും നമ്മള്‍
ദൂരെ നഗരങ്ങളില്‍നിന്നുള്ള പാട്ടുകാരെ
വിളിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.
അവര്‍ക്ക് പാര്‍ക്കാന്‍ ചില്ലകള്‍ കൊടുക്കാമെന്നുതന്നെയാണ്
ചിന്തിക്കുന്നത്.

നഗരം നിന്നെ ശ്രവിക്കുന്നതെങ്ങനെയെന്ന്
ഇപ്പോളാണ് തിരിച്ചറിയുന്നത്.
നിന്റെ വഴികള്‍ ഒച്ചുകളുടെയും ഉറുമ്പുകളുടെയും
വഴികളുമായി കൂടിപ്പിണഞ്ഞുക്കിടക്കുന്നു.

ഉടുപ്പണിയുമ്പോള്‍
നീ പൂര്‍ണ്ണമായും വേറൊരാളായി മാറുന്നു.
ഇത്രനേരം എന്റേതായിരുന്ന
നഗ്നത വേറെ ആരുടെയോ ആയിമാറുന്നത്
ഞാനറിയുന്നുണ്ട്.
ലൈലാക്ക് നിറമുള്ള ഉള്‍വസ്ത്രങ്ങളില്‍
നിന്നെ തിരിച്ചറിയാന്‍ സാധിക്കുന്നുണ്ട്.

(ഉടുപ്പിനെക്കുറിച്ചും ശരീരത്തെക്കുറിച്ചുമുള്ള നിന്റെ ഓര്‍മ്മകളില്‍നിന്നാണ് അതിര്‍ത്തിയിലെ കാവല്‍ക്കാര്‍ക്കുള്ള കഥകള്‍ മെനഞ്ഞെടുത്തത്. നിന്റെ ഉടുപ്പിന്റെ അതിരുകളില്‍ ഒരിക്കലും ഞാനുണ്ടായിരുന്നില്ല. എന്നാല്‍ കഥകളില്‍ ഞാന്‍ നിന്റെ ഉടുപ്പായി മാറുന്നു.)

ശരീരം തേഞ്ഞുതീരുമെന്ന പേടിയിലാണ്
നാം ആലിംഗനം ചെയ്യാതെ മാറിയിരിക്കുന്നത്.
അതിനിടയിലും മന്ത്രവാദിനികളുടെ മണംനിറഞ്ഞ
ഭൂമിയില്‍നിന്ന് ഒളിച്ചോടാനുള്ള ശ്രമങ്ങള്‍
നാം നടത്തുന്നു.

തുരുമ്പിച്ച ആണികളുടെയും
പഴകിയ കുപ്പായങ്ങളുടെയും ഗന്ധമാണ്
നിന്റെ നഗരത്തിന്.
അവിടെ രണ്ട് തീവണ്ടികള്‍ക്കിടയില്‍
കണ്ടുമുട്ടുമെന്ന് നമ്മള്‍ പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്നു.

ഞാന്‍ നടത്തിയ ഏറ്റവും ദീര്‍ഘമായ യാത്ര
നിന്റെ ചുണ്ടുകളിലേക്കും
ദൂരെനിന്ന് നോക്കുമ്പോള്‍ ഗോപുരങ്ങള്‍പോലെ തോന്നിപ്പിക്കുന്ന
തുടകളിലേക്കുമുള്ളതായിരുന്നു.

ചുംബിക്കുമ്പോള്‍ കൈമാറിയിരുന്ന
അജ്ഞാതമായ ഭാഷയില്‍ തന്നെയാണ്
നാം പ്രണയിക്കുന്നത്.
തെരുവില്‍ നമ്മുടെ ഭാഷ മുഴങ്ങിക്കേള്‍ക്കുന്നത്
നാമറിയുന്നുണ്ട്.

(ഗൂഗിള്‍ സ്റാറ്റസ്- നാവില്‍ ചെറിപ്പഴങ്ങളുടെ രുചിയാണിപ്പോഴും...)

നാവില്‍ ചെറിപ്പഴങ്ങളുടെ രുചിയാണിപ്പോഴും.
നമ്മുക്കിടയില്‍ ചെറിമരങ്ങള്‍ നട്ടുപിടിപ്പിച്ചതാരാണെന്നറിയില്ല.
എത്ര ചുംബിച്ചിട്ടും
ചെറിപ്പഴങ്ങളുടെ രുചി നാവില്‍നിന്ന് പോകുന്നില്ല.

രണ്ട് ദിശയിലേക്ക് നടത്തിയ ദീര്‍ഘയാത്രയുടെ ക്ഷീണമാണ്
നമ്മെ ഒന്നിപ്പിച്ചത്.
നീ അന്വോഷിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നതുതന്നെയാണ്
ഞാനും അന്വേഷിച്ചിരുന്നത്.
അതുകൊണ്ടുതന്നെയാവണം
ആ തെരുവില്‍വെച്ച് നാം കണ്ടുമുട്ടിയത്.

എനിക്ക് വഴങ്ങിത്തരാത്ത
നിന്റെ രാത്രികളെക്കുറിച്ച് മാത്രമാണ് ചിലസമയങ്ങളില്‍
ഓര്‍ക്കുന്നത്.

(ഗൂഗിള്‍ സ്റാറ്റസ്- നെരൂദ ചിലിയോട് ചെയ്തത് എനിക്ക് നീയുമായി ചെയ്യണം...)

രണ്ട്

മനുഷ്യരില്‍നിന്നും പാവക്കുട്ടികളെ കണ്ടെത്താനുള്ള
ശ്രമങ്ങള്‍ ഇപ്പോഴും നാം ഉപേക്ഷിച്ചിട്ടില്ല.
ആദ്യം മനുഷ്യനെ കണ്ടെത്തുന്നത് നീയാണെങ്കില്‍
എന്നില്‍നിന്നുള്ള മോചനമാണ് നിനക്കുള്ള സമ്മാനം.
ആദ്യം മനുഷ്യനെ കണ്ടെത്തുന്നത് ഞാനാണെങ്കില്‍
ഇനിയുള്ള നിന്റെ ജന്മങ്ങളാണ് സമ്മാനമായി വേണ്ടത്.

നഗരത്തിലെ നിന്റെ വേഗമാണ്
ഇപ്പോളോര്‍ക്കുന്നത്.
തെരുവില്‍നിന്ന് തെരുവിലേക്കുള്ള
നിന്റെ വേഗങ്ങള്‍ സര്‍ക്കസ് കൂടാരങ്ങളെ
ഓര്‍മ്മിപ്പിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.
നീ പൂക്കാരിയുടെ ചിത്രമെടുക്കുമ്പോള്‍
ഒരു പൂവിനെ ഞാനടുത്തുകാണുകയായിരുന്നു.
ചേര്‍ന്ന് നടക്കുമ്പോള്‍
തൊട്ടുമുമ്പില്‍ ചേര്‍ന്ന് നടക്കുന്ന രണ്ടുപേര്‍ മാത്രമായിരുന്നു
മനസില്‍.

മൂന്ന്

മന്ത്രവാദിനിയാകാന്‍ പുറപ്പെട്ടുപോയതാണ്
നിന്റെ ജീവിതമെന്ന് അറിയുന്നുണ്ട്.
എന്നാല്‍ ജീവിതത്തെ അളന്നെടുക്കാന്‍
നിന്റെ പക്കലുണ്ടായിരുന്നത് അണിയം തകര്‍ന്നുപോയ
കപ്പലുകള്‍ മാത്രമായിരുന്നു.

ഏത് യാത്രികനും പകച്ചുപോകുന്ന
സമയങ്ങളിലാണ് നിന്റെ യാത്ര തുടങ്ങുന്നത്.
ആ സമയങ്ങളില്‍ മാത്രമാണ് നീയൊരു യാത്രികനാണെന്ന്
ഞാന്‍ തിരിച്ചറിഞ്ഞിട്ടുള്ളതും.

പ്രണയത്തിന്റെയും വീഞ്ഞുപെട്ടികളുടെയും
സമാഹാരവുമായി കടല്‍ കടക്കുകയാണ്
നമ്മള്‍.
ഭ്രാന്തിന്റെ നേര്‍ത്ത ആവരണത്താല്‍ നമ്മുടെ ജീവിതം
കൂടിപ്പിണഞ്ഞ് കിടക്കുന്നു.
അതുകൊണ്ടാവണം ചിലസമയങ്ങളില്‍ നമ്മള്‍ യക്ഷിക്കഥകളിലെ
കഥാപാത്രങ്ങളെപ്പോലെ പെരുമാറുന്നത്.

രൂപമില്ലാതാകുന്ന
നദിയെക്കുറിച്ചുള്ള ചിന്തകള്‍ തുടങ്ങുന്നത്
നമ്മുടെ യാത്രകള്‍ക്കിടയിലാണ്.
നദിക്കരയിലിരുന്ന് മുഖംമിനുക്കുന്നത്
മരങ്ങളാണെന്നും
പുറത്താക്കപ്പെട്ട കന്യാസ്ത്രീകളാണെന്നും
നമ്മള്‍ തര്‍ക്കിച്ചുകൊണ്ടിയിരിക്കുന്നു.

ഇപ്പോള്‍ പുറത്താക്കപ്പെട്ട കന്യാസ്ത്രീകളുമായാണ്
നമ്മള്‍ യാത്ര ചെയ്യുന്നത്.
അവര്‍ വീഞ്ഞിനെയും അപ്പത്തേയുംക്കുറിച്ച് വാതോരാതെ
സംസാരിക്കുന്നു.
ഉപവാസങ്ങള്‍ക്കൊണ്ടൊന്നും മെഴുകുതിരികള്‍ ലിംഗമായി
രൂപംമാറില്ലെന്ന് അവര്‍ തിരിച്ചറിഞ്ഞിട്ടുണ്ട്.

നാല്

ഉമ്മകള്‍കൊണ്ട് തീര്‍ത്ത കൊട്ടാരങ്ങളെക്കുറിച്ചും
ആടിയുലയുന്ന മരങ്ങളുടെ ഉദ്യാനങ്ങളെക്കുറിച്ചുമാണ്
നമ്മള്‍ സംസാരിക്കുന്നത്.
ഒരിക്കലും പൂക്കാത്ത മരങ്ങളുടെ ഉദ്യാനമെന്ന
പേരാണ് നമ്മുടെ സന്ധ്യകള്‍ക്ക് ചേരുകയെന്ന് നീ പറയുന്നു.

പൂക്കള്‍ നിറഞ്ഞ തെരുവിലൂടെയുള്ള
സൈക്കിള്‍ സവാരിയെക്കുറിച്ചും
ഫതിക് അകിന്റെ സിനിമകളിലെ പെണ്ണുങ്ങളെക്കുറിച്ചും
നമ്മള്‍ സംസാരിക്കുന്നു.
ഞരമ്പ് മുറിക്കുന്നതിന് തൊട്ടുമുന്‍പ് ഹെഡ് ഓണിലെ
നായിക പറഞ്ഞതെന്താണെന്ന് നീയെനിക്ക് പറഞ്ഞുതരുന്നു.

(ചുംബനം
ജിന്‍
ബാബാ സുല-ഇതിലാരാണ് നമ്മളെ ആദ്യം കീഴടക്കിയത്.)

തെരുവിനപ്പുറം ജ്വലിക്കുന്ന കുതിരകളുടെ വീടുണ്ട്.
അവിടെ നിന്ന് നോക്കുമ്പോള്‍ കാണാനാകുന്ന
മുന്തിരിത്തോട്ടമാണ് നമ്മുടെ
ജീവിതത്തെ മാറ്റിമറിക്കാന്‍ പോകുന്നത്.

അഞ്ച്

പാവകളുടെയും
ഒരിക്കലും വിളഞ്ഞുപഴുക്കാത്ത മുന്തിരികളുടെയും നഗരമാണ് നിന്റേതെന്ന്
നീ പറയുന്നു.
അവിടെ വിളക്കുകാലുകള്‍ക്കു താഴെ നാം ആലിംഗനം
ചെയ്തുനില്‍ക്കുന്നത് എല്ലാവരും കണ്ടതാണ്.
എന്നിട്ടും മുന്തിരികള്‍ വിളഞ്ഞുപാകമാകുന്നില്ല.

ആറ്

കൂട്ടത്തിലുള്ളയാള്‍ ഇറങ്ങിപ്പോകുമ്പോള്‍
മാത്രം തുടങ്ങുന്ന ഒന്നായി എന്റെ യാത്ര മാറിയിരിക്കുന്നു.
മെഴുകുതിരിയണയുമ്പോള്‍ തെറ്റിക്കയറുന്ന മുറിപോലെ
ആ യാത്ര എന്നെ ഭയപ്പെടുത്തുന്നുണ്ട്.

ചെമ്മരിയാടുകള്‍ പൂത്തുനില്‍ക്കുന്ന
ഉദ്യാനങ്ങളാണ് ഞാനിപ്പോള്‍ ലക്ഷ്യം വെയ്ക്കുന്നത്.

ക്രിസ്പിന്‍ ജോസഫ്

സംഗീതം- ഏതോ മന്ത്രവാദിനി മറന്നുപോയ വിത്തുകള്‍

ശരിയാണ്‌
പാകമായ മുന്തിരികള്‍ ഇറുത്തെടുക്കുന്നതില്‍
സംഗീതമുണ്ട്‌
അതുകൊണ്ടാവണം
ചുംബിക്കുമ്പോള്‍ ആരോ
തൊണ്ടപൊട്ടി പാടുകയാണെന്ന്‌
നമുക്ക്‌ തോന്നിയിരുന്നത്‌

അങ്ങനെ തോന്നിയിരുന്ന കാലങ്ങളില്‍നിന്നും
ആരും ഇറങ്ങിപോയിട്ടില്ല
ഇറങ്ങിപ്പോയവരാരും തിരിച്ചുവന്നിട്ടുമില്ല

നെഞ്ചത്തടിച്ചുള്ള ഈ പാട്ടുകള്‍ തിരിച്ചുവരാതിരിക്കാനാണ്‌
ഇറങ്ങിപ്പോയവന്മാരെല്ലാവരും
മുടിഞ്ഞുപോകാനാണ്‌

സംഗീതത്തിലായിരിക്കുമ്പോഴാണല്ലോ
നമുക്ക്‌ ജീവിതമുണ്ടായിരുന്നത്‌
ആ ജീവിതത്തില്‍ നാം പാട്ടുകാരായിരുന്നോ
അതോ പാട്ടുതന്നെയോ?

അലഞ്ഞുതിരിയുന്ന പാട്ടിനെ വീണ്ടും
അലഞ്ഞുതിരിയാന്‍ വിടുന്നു
അവന്റെ ഊരും പേരും
അവന്റെ ലിംഗത്തിലാണെന്നറിയാം
എന്നാലും അലഞ്ഞുതിരിയാന്‍ വിടുന്നു

ഗിത്താറില്‍നിന്ന്‌ പുറത്തുവരുന്നത്‌
പണിക്കുറ്റം തീര്‍ന്ന ഗ്രാമവഴികള്‍തന്നെയാണ്‌
അതിലൂടെയാണ്‌ പാട്ടുകാര്‍ സ്വന്തം വീട്ടിലേക്ക്‌ പോകുന്നത്‌
അവിടെ ഒരു ആഫ്രിക്കന്‍ ഡ്രം നിറയെ
വീഞ്ഞുമായി പാട്ടുകാരികള്‍ കാത്തുനില്‍ക്കുന്നു

പാട്ട്‌ തുടങ്ങുന്നു
ആട്ടവും

പാട്ട്‌
പാട്ടിനുള്ളില്‍ പാട്ട്‌
പാട്ടുകളുടെ കൊട്ടാരം

2

ബുറുണ്ടിയില്‍ എനിക്ക്‌ അയല്‍ക്കാരുണ്ട്‌
അവരാണ്‌ എല്ലാദിവസവും കൂറ്റന്‍ പൂച്ചെണ്ടുകള്‍
അയച്ചുതരുന്നത്‌
അവര്‍ അലറിച്ചിരിക്കുമ്പോള്‍
ഞാന്‍ നനഞ്ഞുകുതിരുന്നു

അവരുടെ പാട്ടുകേള്‍ക്കുമ്പോള്‍
എന്റെ ചോളപ്പാടങ്ങള്‍ ഒറ്റദിവസംകൊണ്ട്‌
വിളഞ്ഞു പാകമാകുന്നു
എന്റെ മീനുകള്‍ ഒറ്റനീന്തലില്‍ കൊഴുത്തുമുറ്റുന്നു

പിന്നെയും പാട്ടുമാത്രം ബാക്കിയാകുന്നു

3

പാട്ടുകാര്‍ ആള്‍ക്കൂട്ടത്തിലേക്ക്‌
നോക്കിയിരിക്കുമ്പോള്‍ കണ്ടത്‌/കേട്ടത്‌

രാജ്യാതിര്‍ത്തി കടന്നുപോകുന്ന
ചരക്കുവണ്ടിയില്‍ പഴക്കൊട്ടകള്‍ക്ക്‌
നടുവിലിരുന്ന്‌ കാമുകനെ സ്വപ്‌നം കാണുന്ന
മധ്യവയസ്‌കയാണ്‌
പാട്ടുകാരെ പാടിയുറക്കിയിരുന്നത്‌

പാട്ടുകാരുടെ ശരീരം ഏത്‌ ഋതുവിലേയ്‌ക്കും വളയുന്ന
ഇളംകൊമ്പുകളെ ഓര്‍മ്മിപ്പിച്ചു

അവളുടെ പാട്ടിന്റെ വരികളില്‍ ഒരിക്കലും പഴുക്കാത്ത
മാതളനാരങ്ങളെക്കുറിച്ച്‌ പറയുന്നു
എന്റെ ചുമലിലേക്ക്‌ ചാഞ്ഞുനില്‍ക്കുന്ന അവളുടെതന്നെ
മുലകളെക്കുറിച്ച്‌ പറയുന്നു

പൂക്കൊട്ട ചുമന്നുകൊണ്ടുപോകുന്ന പെണ്ണുങ്ങള്‍
ചന്തികുലുക്കുന്നത്‌ പൂക്കള്‍ക്കുവേണ്ടിയാണെന്ന്‌
പറയുന്ന കിഴവന്മാരാണ്‌
രാത്രിയാകുമ്പോള്‍ മടിശ്ശീലനിറയെ വിത്തുകളുമായി
കാടുകയറുന്നത്‌

കാട്ടിലേക്കുള്ള വഴികളില്‍ പൂത്തുനില്‍ക്കുന്ന
നില്‍ക്കുന്ന അവരെ നമ്മള്‍ തിരിച്ചറിഞ്ഞതേയില്ലല്ലോ?

അടിവയറ്റില്‍ വരച്ച പൂക്കളും
മധുരമുള്ള ഈന്തപ്പഴങ്ങളുമായി അതിരാവിലെ
യാത്രപോകുന്ന കന്യകമാരാണ്‌
നഗ്നരാവാനുള്ള മരങ്ങളുടെ ശ്രമമാണ്‌
വസന്തകാലമെന്ന്‌ പാടിയത്‌

അവരുടേത്‌ ഉറക്കത്തില്‍ ചെറിപ്പഴങ്ങള്‍ തിന്ന്‌
മരിച്ചുപ്പോയ ഒരു തലമുറയായിരുന്നു

നഗരത്തിലെ മരങ്ങള്‍ സ്വന്തമായി മുറിയുള്ള
വേശ്യകളെപ്പോലെയാണ്‌
അവര്‍ക്കറിയാം പിന്‍കഴുത്തിലെ ഓരോ ഉമ്മയും
ഓരോ ഭൂമികുലുക്കങ്ങളാണെന്ന്‌
അതിന്റെ തീവ്രവ രേഖപ്പെടുത്താനുള്ള
ശ്രമങ്ങളെല്ലാം ഒടുങ്ങാത്ത വിലാപമായി മാറുമെന്നും

3

ആഭിചാരങ്ങളുമായി കഴിഞ്ഞുകൂടുന്ന
മലമുകളിലെ
മന്ത്രവാദിനി ഞാനാണ്‌
ഒരു കൊട്ടനിറയെ ചിലന്തിക്കുഞ്ഞുങ്ങളുമായി
അവരെ കാണാന്‍ പോകുന്ന
ഗ്രാമത്തലവനും ഞാന്‍ തന്നെ

മന്ത്രവാദിനിയുടെ മുമ്പിലിരിക്കുന്ന
കാളത്തല
അല്‌പംമുമ്പുവരെ പാടത്തുണ്ടായിരുന്ന
എന്റെ കാളയുടേതാണ്‌

പല്ലികളുടെ ഒളിഞ്ഞുനോട്ടത്തില്‍നിന്ന്‌
കിടപ്പറകളെ രക്ഷിക്കണമെന്ന്‌
അപേക്ഷിക്കുന്നതും ഞാനാണ്‌

ഇത്രയും പറഞ്ഞ്‌
പാട്ടുകാര്‍ വിളക്കൂതി യാത്രയാകുന്നു

4

ആണിന്റെ നുണക്കുഴികളെക്കുറിച്ചും
ഉന്തിനില്‍ക്കുന്ന നിതംബത്തെക്കുറിച്ചും
നമുക്ക്‌ പാടാം
ഒരടിവസ്‌ത്രത്തിലുമൊതുങ്ങാത്ത
അവന്റെ അരക്കെട്ടിനെക്കുറിച്ചും
വയറ്റിലെ ചെമ്പന്‍രോമങ്ങളെക്കുറിച്ചും
പാടാം

ആഴ്‌ന്നിറങ്ങിയതിന്റെ വേദന ആറിത്തണുക്കുമ്പോള്‍
പാടിയതിനെക്കുറിച്ച്‌ വീണ്ടും പാടുന്നു

5

ചില സമയങ്ങളില്‍ സ്‌പെയ്‌ന്‍ വളരെ അടുത്തുള്ള രാജ്യമാണ്‌
അവിടത്തുകാരുടെ വിരലുകള്‍ എനിക്ക്‌ പരിചയമുണ്ട്‌
അവയില്‍നിന്ന്‌ ഇലകള്‍ പൊഴിയുന്നത്‌ ഞാന്‍ കണ്ടിട്ടുണ്ട്‌

അന്ന്‌ ആ തെരുവില്‍ മഴ പെയ്‌തിരുന്നില്ല
എന്നാലും ഗിത്താര്‍ വായിക്കുന്ന ആള്‍
നനഞ്ഞുകുതിര്‍ന്നിരുന്നു
നൃത്തമാടുന്ന പെണ്‍കുട്ടിയില്‍ എനിക്ക്‌ ഒരു കുഞ്ഞ്‌ ജനിക്കുന്നു

അവള്‍ സ്‌പാനിഷില്‍ ചുംബിക്കുമ്പോള്‍
ഏതോ ഭാഷയില്‍ ഞാനതേറ്റുവാങ്ങുന്നു
ആ ഭാഷയില്‍ തന്നെ മരിച്ചുവീഴുന്നു